شناسایی نپتون
From Wikipedia, the free encyclopedia
وجود سیاره نپتون پیش از اینکه بهطور مستقیم مشاهده شود، به وسیلهٔ ریاضی پیشبینی شدهبود. طبق محاسبات اوربن لو وریه، مشاهدات تلسکوپی توسط یوهان گوتفرید گاله در رصدخانه برلین در شب ۲۳–۲۴ سپتامبر ۱۸۴۶ بر وجود یک سیاره بزرگ دلالت میکرد. این یک لحظه حسّاس در زمینه علم در قرن نوزدهم بهشمار میرفت و مهر تأییدی بر قانون گرانش نیوتن بود. فرانسوا آراگو در این زمینه گفت: «اوربن لو وریه این سیاره را با نوک قلم خود کشف کرد.»
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. (دسامبر ۲۰۱۸) |
گذشته از آن، پس از کشف، معلوم شد که نپتون پیش از آن چندین بار مورد مشاهده قرار گرفته بود اما شناسایی نشده بود، و بسیاری از ستارهشناسان بودند که محاسبات گوناگونی در مورد محل آن انجام دادند که به مشاهدهٔ آن منجر نشد. تا سال ۱۸۴۷، سیاره اورانوس تقریباً یک مدار کامل را از زمان کشف ویلیام هرشل در سال ۱۷۸۱ به اتمام رسانده بود و ستاره شناسان یک سری از بینظمیها را در مسیر آن کشف کرده بودند که توسط قانون گرانش نیوتون قابل توضیح نبود. با این وجود، این بینظمیها، در صورتیکه جاذبه یک سیاره دورتر و ناشناخته، مسیر خود را در اطراف خورشید مختل کند، قابل حل شدن بود. در سال ۱۸۴۵، ستاره شناسان اوربن لو وریه در پاریس و جان کاوچ آدامز در کمبریج بهطور جداگانه، محاسبات دقیقی را برای تعیین ماهیت و موقعیت چنین سیارهای را آغاز کردند. موفقیت اوربن لو وریه، منجر به اختلافات شدید بینالمللی بر روی اولویت شناسایی نپتون شد، زیرا اندکی پس از کشف جورج بیدل ایری، ستارهشناس انگلیسی، اعلام کرد که جان آدامز هم وجود این سیاره را پیشبینی کردهاست. با اینحال در سال ۱۸۴۶ انجمن سلطنتی اوربن لو وریه را برندهٔ مدال کاپلی اعلام کرد بدون آنکه از آدامز یادی شود. کشف نپتون در ۱۷ روز بعد، منجر به کشف قمر تریتون توسط ویلیام لاسل شد.