شمال شرق آسیا
From Wikipedia, the free encyclopedia
شمال شرق آسیا یا آسیای شمال شرقی یک زیرمنطقهٔ جغرافیایی از آسیا است که خشکیها و جزایر شمال شرقی آن توسط اقیانوس آرام محدود شدهاست.
اصطلاح شمال شرق آسیا در دههٔ ۱۹۳۰ توسط رابرت کرنر مورخ و دانشمند سیاسی آمریکایی رایج شد. طبق تعریف کرنر، «شمال شرق آسیا» شامل فلات مغولستان، دشت شمال شرقی چین، شبهجزیرهٔ کره، مجمعالجزایر ژاپن و مناطق کوهستانی خاور دور روسیه است که از رود لنا در غرب تا اقیانوس آرام در شرق امتداد دارد.[1]