سوگواری حرفهای
From Wikipedia, the free encyclopedia
سوگواری حرفهای (انگلیسی: Professional mourning) یا گریهکنی حرفهای شغلی است که ریشه در مصر باستان، حوزهٔ مدیترانه، چین و خاور نزدیک دارد. عزاداران حرفهای یا گریهکنها برای مراسم خاکسپاری استخدام میشوند تا برای فرد درگذشته زاری و ستایشگری کنند؛ خانوادهاش را تسلّی بدهند یا آنها را سرگرم کنند. در متونی دینی مانند کتاب مقدس،[1] نوشتههای باستانی زبان اوگارتی تا اشعار معاصر دربارهٔ این عزاداران سخن گفته شدهاست. در برخی فرهنگهای این عزاداران مورد احترام هستند و برخی فرهنگها بادیدهٔ منفی به این شغل نگریسته میشود؛ مثلاً در دوران انقلاب فرهنگی چین این شغل نکوهید شده[2] یا در ایران «شغل کاذب» نامیده میشود.[3] در هند، عزاداران حرفهای زن، رودالی نام داشتند و به ویژه در راجستان رایج بودند. این شغل در چین و دیگر کشورهای آسیایی رایج است، به طوری که مردم، حضور این عزاداران حرفهای نشانهٔ آبرو، نشان دادن اهمیت مذهبی و تاریخی یک مراسم تحریم هستند.[4]