سوئیت ویولنسل (باخ)
From Wikipedia, the free encyclopedia
شش سوئیت ویالنسل، BWV 1007-1012، سوئیتهایی برای ویولن سل اثر یوهان سباستین باخ (۱۶۸۵–۱۷۵۰) هستند.
آنها برخی از متداولترین آهنگهای انفرادی هستند که تاکنون برای ویولن سل نوشته شدهاست. باخ به احتمال زیاد آنها را در دوره ۱۷۱۷–۱۷۲۳، زمانی که به عنوان Kapellmeister در Köthen خدمت میکرد، سرودهاست. عنوانی که روی جلد دستنوشته آنا ماگدالنا باخ داده شد Suites à Violoncello Solo senza Basso (سوئیتهایی برای تکنوازی ویولن سل بدون همراه) بود.
طبق معمول در یک سوئیت موسیقی باروک، پس از پیشدرآمدی که هر سوئیت را آغاز میکند، تمام حرکات دیگر بر اساس انواع رقص باروک است.[1] سوئیتهای ویولن سل در شش موومان ساخته شدهاند: پیشدرآمد، آلماند، کورانت، سارابند، دو مینوئت و یک گیگ برای پایان وجود دارد.[2]
گری اس. دالکین از MusicWeb International، سوئیتهای ویولنسل باخ را «از عمیقترین آثار موسیقی کلاسیک» نامید[3] و ویلفرد ملرز در سال ۱۹۸۰ آنها را به عنوان «موسیقی مونوفونیک که در آن مردی رقص خدا را خلق کردهاست» توصیف کرد.[1][4]
به دلیل نیازهای فنی آثار، ماهیت اتود و دشواری در تفسیر به دلیل ماهیت بدون حاشیهنویسی نسخههای باقیمانده، سوئیتهای ویولن سل تا زمانی که توسط پابلو کازال (۱۸۷۶–۱۹۷۳) ضبط شدند، کمتر شناخته شده بودند و به ندرت در عموم اجرا میشدند) در اوایل قرن بیستم. آنها از آن زمان توسط بسیاری از نوازندگان مشهور ویولنسل اجرا و ضبط شدهاند و برای سازهای متعدد دیگر رونویسی شدهاند. آنها برخی از بزرگترین دستاوردهای موسیقی باخ در نظر گرفته میشوند.[5]