سندرم پاریس
From Wikipedia, the free encyclopedia
سندرم پاریس (به فرانسوی: Syndrome de Paris) (به ژاپنی: パリ症候群) یک اختلال روانی زودگذر است که گریبان برخی از افرادی که در حال دیدار از پاریس هستند را میگیرد. این سندرم با برخی علائم روانی همچون هذیان گویی شدید، توهم، احساس آزار و اذیت (احساس مورد خشم و غضب دیگران بودن)، خوددگربینی، اضطراب و برخی علایم جسمانی همچون گیجی، افزایش ضربان قلب و تعریق مشاهده میشود.
از میان گردشگرانی که هر ساله به پاریس سفر میکنند، گردشگران ژاپنی بیشتر از بقیه دچار این سندرم میشوند.[1] از حدود ۶ میلیون گردشگر ژاپنی که سالانه از پاریس دیدار میکنند معمولاً حدود بیست نفر از آنها دچار این سندرم میشوند. دلیل این موضوع احتمالاً به خاطر پر رنگ بودن نقش پاریس در فرهنگ ژاپنی و حالت رؤیایی پاریس در تبلیغات ژاپنی و رویارویی اشخاص با واقعیت در حین دیدار از پاریس باشد. این موضوع نوع خاصی از اختلال انطباقی است.
پروفسور هیرواکی اوتا که یک روانشناس ژاپنی ساکن فرانسه است اولین بار این علایم را در سال ۱۹۸۶ شناسایی و معرفی کرد.
از بیماریهای مشابه سندرم پاریس میتوان به سندرم اورشلیم و سندرم استندال (به انگلیسی: Stendhal syndrome) اشاره کرد.
بهطور معمول درمانی که برای قطع علایم این سندرم توصیه میشود ترک پاریس است.