سفرهای اکتشافی کریستف کلمب
From Wikipedia, the free encyclopedia
سفرهای اکتشافی کریستف کلمب (انگلیسی: Voyages of Christopher Columbus) یک سلسله عملیات دریایی از گروهی اعزامی-اکتشافی، تحت رهبری کریستف کلمب بود که مُنجر به رویارویی، و دستکم به تعبیری در آن زمان، کشف قارهٔ آمریکا گردید. قارهٔ آمریکا تا پیش از آن در اروپا ناشناخته بود و کشف آن سرآغاز استعمار آمریکا گردید. برای مدتهای مدید، چنین تصور میگردید که کلمب و خدمهٔ همراه وی نخستین اروپائیانی بودهاند که به قارهٔ آمریکای شمالی رسیدند. با همهٔ این احوال، آنها جزو نخستینها نبودند. تا پیش از سفر کلمب، یک گروه از وایکینگها به رهبری لیف اریکسون در سدهٔ یازدهم میلادی به این قاره رسیده بودند.[1][2] سفر کلمب سرآغاز اولین تماس مستقیم اروپا با آمریکا به حساب میآمد که به نوبهٔ خود، آغازگر فتح و استعمار این قاره نیز میگردید که برای چندین قرن به طول انجامید.
تاریخ | ۱۴۹۲, ۱۴۹۳, ۱۴۹۸, ۱۵۰۲ |
---|---|
مکان | آمریکا |
شرکتکنندهها | کریستف کلمب و خدمه کاستیل (به همراه سایرین) |
نتیجه | کشف دوباره و استعمار آمریکا توسط اروپائیان |
کلمب، ناوبر ایتالیایی بود که تحت حمایت پادشاهی اسپانیا موسوم به تاج کاستیا به این مهم نائل گردید. وی در جستجوی یک مسیر دریایی، از طریق غرب به سمت آسیا بود. عمدهٔ اهداف وی از این سفر دسترسی به منابع ادویه و سایر محصولات و امتعه شرقی بود اما حاصل این سفر دریایی، کشف یک بر جدید بین اروپا و آسیا بود. کلمب بهطور کلی، جمعاً ۴ سفر را در میان سالهای ۱۴۹۲ تا ۱۵۰۲ به این منطقه ترتیب داد که پیشزمینهای را برای اکتشاف و استعمار اروپائیان در آمریکا فراهم نمود. ماحصل مجموع این سفرها پیدایش مبادله کلمبی بود.
در دوران سفرهای اریکسون و پس از وی کلمب، آمریکا، سکونتگاه سرخپوستان آمریکایی بود که از نوادگان سرخپوستان پالئو محسوب میگردیدند. این بومیان مهاجرانی بودند که با عبور از تنگه برینگ در ۲۰۰۰۰ سال پیش، وارد قارهٔ آمریکا گشته و در نقاط مختلف آن سکنی گزیدند.[3] سفرهای کلمب در مجموع حاصل گستردگی دانش قارهای در غرب اروپا و شرق آسیا بود. این جهش و پیشرفتِ به دست آمده در علم جغرافیا زمینهساز کشف و استعمار بر جدید توسط اسپانیا و دیگر قدرتهای استعماری و دریایی اروپا گردید که در برخی از متون، از این رویداد به عنوان سرآغاز دوران مدرن یاد میشود.[4]
اسپانیا، پرتغال و سایر مملکتهای پادشاهی اروپا اقدام به ایجاد مستعمرات در سراسر این سرزمینهای جدید نمودند. دینِ ساکنان بومی نیز به مسیحیت تغییر یافت و شبکههای گستردهٔ تجاری در سراسر آتلانتیک برقرار گردید. ایجاد این خطوط تجاری باعث معرفی گیاهان، حیوانات و محصولات غذایی هر دو قارهٔ اروپا و آمریکا گردید. با تمام این احوال، انگیزهها برای یافتن مسیری به سمت غرب و به سوی آسیا ادامه داشت. در سال ۱۵۱۳، واسکو نونیس د بالبوا توانست با عبور از مرکز باریک کانال باناما تبدیل به اولین اروپایی گردد که اقیانوس آرام را مشاهده نمود. این جستجو نهایتاً در سال ۱۵۲۱ خاتمه یافت، درست همان هنگامی که ماژلان در سراسر اقیانوس آرام حرکت کرد و به جنوب آسیا رسید.