ستاد ارتباطات دولت
From Wikipedia, the free encyclopedia
ستاد ارتباطات دولت (به انگلیسی: Government Communications Headquarters) با سرواژه GCHQ یک سازمان اطلاعاتی و امنیتی با هدف شنود الکترونیک و تضمین اطلاعات به نیروهای مسلح بریتانیا و دولت بریتانیا است.[3] ستاد این سازمان دولتی در ساختمان دونات در شهر چلتنهام در استان گلاسترشر در جنوب غربی انگلستان است. مسئول ستاد ارتباطات دولت، وزیر امور خارجه و مشترکالمنافع بریتانیا است. اما بخشی از وزارت امور خارجه بریتانیا نیست و ادارهکننده آن ، جایگاه دبیر دائمی دارد.
سازمان اطلاعاتی دید کلی | |
---|---|
بنیانگذاری | ۱ نوامبر ۱۹۱۹؛ ۱۰۴ سال پیش (۱۹۱۹-0۱}}) (با نام مدرسه کد و رمز دولت) |
سازمانهای پیشین |
|
حوزهٔ قدرت | دولت بریتانیا |
ستاد | چلتنهام، گلاسترشر، انگلستان، بریتانیا ۵۱°۵۳′۵۸″ شمالی ۲°۰۷′۲۸″ غربی |
کارکنان | ۵٬۸۰۶ (۳۱ مارس ۲۰۱۶)[1] |
بودجه سالانه | ۳/۰۲ میلیارد £ (سال مالی ۲۰۱۷-۲۰۱۸)[2][nb 1] |
وزیر مسئول | |
معاون وزیر |
|
سازمانهای زیردست |
|
وبگاه | |
پینوشت | |
|
ستاد ارتباطات دولت، پس از جنگ جهانی اول با نام مدرسه کد و سایفر دولت (به انگلیسی: Government Code and Cypher School)[4] با سرواژه GC&CS بنیانگذاری شد و تا سال ۱۹۴۶ (میلادی) با همین نام شناخته میشد. در هنگام جنگ جهانی دوم، ستاد آن در بلچلی پارک بود و مسئولیت رمزگشایی کدهای ماشین انیگمای آلمان نازی را بر عهده داشت. ستاد ارتباطات دولت، دو بخش اصلی دارد. یکی، سازمان سیگنالهای ترکیبی است که مسئولیت گردآوری اطلاعات را بر عهده دارد و دیگری، مرکز ملی امنیت سایبری است که کار برقراری امنیت ارتباطات در خود بریتانیا را انجام میدهد. سرویس زبان حرفهای مشترک، اداره کوچک و منبع مشترک بین دولتی است که بیشتر، مسئول پشتیبانی از زبان حرفهای و برگردان و تفسیر خدمات بین بخشهای دولتی است. ستاد این واحد، برای مدیریت بهتر، در همان دفتر ستاد ارتباطات دولت است.
در سال ۲۰۱۳ (میلادی) ستاد ارتباطات دولت به دلیل افشاگریهای جاسوسی گسترده کارمند پیشین آژانس امنیت ملی ایالات متحده آمریکا ادوارد اسنودن مورد توجه رسانهها قرار گرفت. ادوارد اسنودن فاش کرد که ستاد ارتباطات دولت، در حال گردآوری همه ترافیک اینترنتی و تماسهای تلفنی در بریتانیا از طریق برنامه تمپورا است.[5] افشاگری ادوارد اسنودن به مجموعه گستردهای از افشاگریها درباره نظارت جهانی انجامید. در نهایت، به دلیل تهدید دولت بریتانیا مبنی بر طرح دعوی در دادگاه، روزنامه گاردین مجبور شد همه پروندههایی را که اسنودن به آنها داده بود نابود کند.[6]