سامانه اتوبوس تندرو
From Wikipedia, the free encyclopedia
سامانه اتوبوس تندرو (Bus rapid transit به خلاصه BRT) نامش را از سامانه ترابری تندرو گرفته است، که در آن برای ترابری تند وسایل نقلیه عمومی از روشها مختلفی همچون ایجاد روگذر و زیرگذر و خطوط ویژه استفاده میگردد. مدت بسیاری است که در جهان برای افزایش سرعت اتوبوسهای درونشهری از روشهای مختلفی مانند ایجاد مسیرهای ویژه اتوبوسرانی یا دادن اولویت به اتوبوسها در گذر از تقاطعها استفاده میشود.
اما سامانه اتوبوس تندرو تلفیقی از همه کارها بالا است. علاوهبر آن در این سامانه از امکانات رفاهی دیگری مانند استفاده از کارت اعتباری در پرداخت کرایه به جای ارائه بلیط یا ساخت ایستگاههای سرپوشیده ویژه این سامانه و ساخت اتوبوسهای هماهنگ با این ایستگاهها نیز استفاده گردیده است.
در کشورها مختلف اتوبوسها گوناگونی برای استفاده در این سامانه در نظر گرفته میشوند. دو گونه عمده این اتوبوسها یکی اتوبوس چند کابینه است (دو یا سه کابینه) که گونه دو کابینه آن در تهران و تبریز و اصفهان استفاده میشود و یکی دیگر اتوبوسهایی است که به وسیله چرخی مخصوص روی مسیری ویژه راه میروند. گونه دوم تنها در کشورهای انگلیس، آلمان و ژاپن استفاده شده است.
این سامانه هم انعطافپذیری سامانه ترابری اتوبوسی و هم سرعت و اطمینان مترو را دارا است. به این ترتیب که با وجود ایجاد راههای مختلف برای تسریع حرکت اتوبوسهای این سامانه مانند تونل، زیرگذر، روگذر و مسیر ویژه یا چراغهای راهنمایی هوشمند این اتوبوسها با خطر تصادف بسیار کم روبرو هستند؛ و همچنین به علت آنکه میتوانند از راههای عادی نیز استفاده کنند به انعطافپذیری آنها میافزاید. میانگین سرعت این سامانه در سطح جهان میان ۱۹ تا ۴۸ کیلومتر در ساعت میباشد.[1][2][3][4]