سادهخوانی
From Wikipedia, the free encyclopedia
سادهخوانی یا آواز اولیه (به لاتین: cantus planus) مجموعهای از سرودهای مناجاتی کلیسایی است که با الحانی تقریباً یکنواخت و بدون موسیقی همراه خوانده میشود.
ضرباهنگ در سادهخوانی معمولاً آزادتر از ضرباهنگ وزندار موسیقیهای معمول غربی است. سادهخوانی نتنویسی ویژه خود را دارد و تعداد خطوط حامل در این نتنویسی بهجای ۵ خط، ۴ خط است.