زندگانی نو
کتابی از دانته آلیگیری نوشته شده در سال ۱۲۹۵ میلادی / From Wikipedia, the free encyclopedia
زندگانی نو (به ایتالیایی: La Vita Nuova)، (به لاتین: Vita Nova)، کتاب کوچکی است از دانته آلیگیری که آن را در بین سالهای ۱۲۹۳ تا ۱۲۹۵ میلادی، پیش از نوشتن کمدی الهی نگاشت. این کتاب شامل نظم و نثر است و دانته در آن به بیان عشق خود به بئاتریس پورتیناری میپردازد. نوشتن این کتاب به زبان ایتالیایی به جای زبان لاتین امری مهم در دوران خود بوده و به همراه کتاب کمدی الهی به تبدیل لهجهٔ توسکانی به زبان استاندارد ایتالیا کمک کردهاست.
دانته در این کتاب از نخستین برخوردش در دوران کودکی با بئاتریس (هنگامی که هر دو ۹ ساله بودند) و از هیجانها و احساسهای شدید و منقلبکنندهای که در حضور آن دوشیزهٔ جوان در وجود خویش احساس میکرده سخن گفته و سپس کمی بعد از مرگ نابهنگام آن بانو (در سن ۲۴ سالگی)، و اخلاص و اندوهی که نسبت به یاد و خاطرهٔ او تا آخر عمر خواهد داشت سخن میگوید، به گونهای که وفاداری و علاقهٔ این شاعر بزرگ، قرنهاست به عنوان بخشی بسیار ارزشمند و بااهمیت از سنت ادبی و فرهنگ شاعرانهٔ ادبیات رومانتیک در سراسر اروپا و اساساً در دنیای غرب بهشمار میآید.[1]