رها کردن نوزاد
From Wikipedia, the free encyclopedia
رها کردن نوزاد (انگلیسی: Infant exposure) در زمانهای قدیم، روشی برای کودککشی یا حداقل ترک کردن کودک این بود که نوزادان را در یک مکان وحشی رها میکردند. این نوزادان یا به دلیل هیپوترمی، گرسنگی، تشنگی یا حمله حیوانات جان خود را از دست میدادند.[1][2] یا شاید توسط کسانی که قادر به داشتن فرزند از خود نبودند برداشته و بزرگ میشدند.