رنه کایه
کاشف فرانسوی / From Wikipedia, the free encyclopedia
آگوست رنه کایه (Auguste René Caillié) (۱۹ نوامبر ۱۷۹۹–۱۷ مه ۱۸۳۸) یک کاشف فرانسوی بود و اولین اروپایی که از شهر تیمبوکتو زنده برگشت. قبل از کایه، یک افسر بریتانیایی، سرگرد گوردون لاینگ، در سپتامبر ۱۸۲۶ هنگام ترک شهر تیمبوکتو، به قتل رسید.[1]
رنه کایه | |
---|---|
زادهٔ | ۱۹ نوامبر ۱۷۹۹ مائوزه-سور-مه-مینگون، دو-سور، فرانسه |
درگذشت | ۱۷ مهٔ ۱۸۳۸ (۳۸ سال) لا گریپری-سنت-سیمپورین، شرانت-ماریتیم، فرانسه |
ملیت | فرانسوی |
شناختهشده برای | بازدید از تیمبوکتو در ۱۸۲۸ میلادی |
همسر(ها) | کارولین تتو (ازدواج در ۱۸۳۰) |
فرزندان | ۴ |
جایزه(ها) | لژیون دونور - شوالیه (۱۸۲۸) |
کایه در روستایی نزدیک بندر روشفور در غرب فرانسه بهدنیا آمد. والدین او فقیر بودند و وقتی که او هنوز جوان بود، مُردند. در ۱۶ سالگی، خانه را ترک کرد و به عنوان یکی از اعضای خدمه یک کشتی نیروی دریایی فرانسه که به سمت سنت لوئیس در ساحل سنگال مدرن در غرب آفریقا میرفت، ثبت نام کرد. او برای چند ماه در آنجا ماند سپس به همراه یک کشتی تجاری از اقیانوس اطلس به مقصد گوادلوپ، عبور کرد. او دومین دیدارش را از غرب آفریقا، دو سال بعد انجام داد. زمانی که او یک هیئت اعزامی انگلیسی که از صحرای فریو به سمت باکئل بر روی رود سنگال میرفتند را همراهی کرد.
کایه در ۱۸۲۴ با تمایل قوی برای تبدیل شدن به یک کاشف و دیدار از تیمبوکتو، به سنت لوئیس برگشت. به منظور اجتناب از برخی سختیها که در سفرهای پیشین تجربه کرده بود، تصمیم گرفت به تنهایی در لباس مسلمانان سفر کند. او فرماندار فرانسوی سنت لوئیس را متقاعد کرد که برای تأمین هزینه اقامت ۸ ماهه با مردم عشایر در منطقه براکنا در جنوب موریتانی، کمک کند جاییکه زبان عربی و آداب و رسوم اسلامی را آموخت. او نتوانست کمک مالی بیشتری از دولت فرانسه و بریتانیا، دریافت کند. اما با جایزه ۹ هزار فرانکی ارائه شده توسط انجمن جغرافیای پاریس برای اولین شخصی که با توصیفی از تیمبوکتو برگردد، تشویق شد و تصمیم گرفت که هزینه سفر را خودش تأمین کند. او برای پسانداز مقداری پول، چند ماه در سیرالئون، مستعمره بریتانیا، کار کرد. سپس با کشتی در گینه نو به سمت بوکه در ریونونز سفر کرد. از آنجا در آوریل ۱۸۲۷ در سراسر غرب آفریقا، حرکت کرد. او یکسال بعد به تیمبوکتو رسید و برای دو هفته آنجا ماند قبل از اینکه از صحرای بزرگ به سمت طنجه در مراکش برود.
در بازگشت به فرانسه، جایزه ۹۰۰۰ فرانکی انجمن جغرافیای فرانسه را به او داده شد و با کمک محققی به نام، ادمی فرانسوا جمرد، گزارشی از سفر خود منتشر کرد. در ۱۸۳۰، نشان طلای انجمن جغرافیا، به او اعطا شد.
کایه ازدواج کرد و در نزدیک محل تولدش ساکن شد. او از ضعف سلامتی رنج میبرد و در ۳۸ سالگی بر اثر بیماری سل، درگذشت.