داریو فو
هنرمند و فعال سیاسی ایتالیایی / From Wikipedia, the free encyclopedia
داریو فو (به ایتالیایی: Dario Fo) (زاده ۲۴ مارس ۱۹۲۶ – درگذشتهٔ ۱۳ اکتبر ۲۰۱۶)[1] از تأثیرگذارترین نویسندگان معاصر ایتالیا بود که علاوه بر نویسندگی، به کارگردانی تئاتر، طراحی صحنه و لباس، بازیگری و آهنگسازی، سرایش ترانه، نقاشی و فعالیت سیاسی چپ نیز میپرداخت. او برنده جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۹۷ بود.[2] وی اغلب، طراح صحنه، لباس، آهنگساز و بازیگر نمایشهای خودش بود. این نمایشها، همگی واکنشهایی به رویدادهای سیاسی و اجتماعی ایتالیای معاصر هستند.
اطلاعات اجمالی داریو فو, زاده ...
داریو فو | |
---|---|
زاده | ۲۴ مارس ۱۹۲۶ دهکده لجیونو، از توابع سنجیانو، استان وارزه، پادشاهی ایتالیا |
درگذشته | ۱۳ اکتبر ۲۰۱۶ (۹۰ سال) میلان، ایتالیا |
پیشه | نمایشنامهنویس، بازیگر، کارگردان، آهنگساز |
ملیت | ایتالیایی |
سبک نوشتاری | درام |
سالهای فعالیت | پساجنگ |
حوزه | سقط جنین، ترور، مصرفگرایی خودنمایانه، فساد، اعتیاد به مواد مخدر، تاریخ اروپا، ماشینی کردن، جرائم سازمانیافته، قدرت، نژادپرستی، الهیات کاتولیک رومی، تبعیض جنسیتی، جنگ |
همسر(ها) | فرانکا رامه (ا. ۱۹۵۴–۲۰۱۳) |
فرزند(ان) | یاکُپُ (Jaccoppo) |
امضا | |
وبگاه | |
جوایز
|
بستن
فو در بازیگری از ژاک لکوک، (مدرس فرانسوی بازیگری و خلاقیت)، در کارگردانی از استره لر (کارگردان ایتالیایی)، در اندیشه از آنتونیو گرامشی (متفکر فلسفه سیاسی) و بیشتر از همه از کمدی هنرمندان الهام گرفتهاست.