خودکشی میان خلبانان
From Wikipedia, the free encyclopedia
خودکشی میان خلبانان هنگامی اتفاق میافتد که یک خلبان معتبر و حرفهای یا غیر معتبر و تازهکار، بخواهد بهطور عمدی هواپیمایی را که هدایت میکند، به قصد کشتن خود، مسافران یا افرادی که بر روی زمین قرار دارند، به زمین یا هر مانع دیگری بکوبد. گاهی به این کار خود-دیگرکشی نیز گفته میشود.[1] در برخی سوانح سقوط هواپیما دلیل سقوط بهطور قطع و در برخی بهطور محتمل خودکشی خلبان عنوان شدهاست. گاهی، تشخیص اینکه خلبان بهطور عمد باعث سقوط هواپیما شده یا نه، برای بازرسان کاری دشوار است؛ چراکه خلبانان میتوانند دستگاههای ضبط صدا و دیگر پارامترهای پروازی را از کار بیاندازند یا مختل کنند.[2] از این رو اثبات قطعی خودکشی خلبانان دشوار است.[3][4]
بازرسان تا زمانی که دلیل محکمی مبنی بر قصد خلبان برای خودکشی یا دیگرکشی نیابند، سبب سقوط را خودکشی خلبان عنوان نمیکنند. از جمله این دلایل محکم میتوان به یادداشت خودکشی به جا مانده از خلبان، تلاشهای ناموفق پیشین وی یا تاریخچه بیماریهای روانی خلبان اشاره کرد. در پژوهشی از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۳، ۸ مورد قطعی و ۵ مورد مشکوک به خودکشی خلبانان مشخص شدهاست.[5] بازرسان همچنین با متخصصان امور تروریسم همکاری میکنند تا متوجه شوند آیا ارتباطی میان خلبان و گروههای افراطی وجود داشته یا نه.[6][7][8]
در بیشتر موردهای خودکشی خلبانان، هوانوردی عمومی و یک هواپیمای کوچک درگیر هستند که گاهی تنها مسافر هواپیما خود خلبان است. در نیمی از موارد، خلبان زیر اثر داروها و مواد مخدر همچون داروهای ضدافسردگی یا الکل بوده و اجازه پرواز نداشتهاست. بیشتر خلبانانی که اقدام به این کار کردهاند، تاریخچه بیماریهای روانی خود را از مسئولان امر پنهان کرده بودهاند.[5]