خنسا
From Wikipedia, the free encyclopedia
خَنسا (عربی: تماضر بنت عمرو بن الحرث بن الشريد السُلمية که عمدتاً شکل کوتاه شدهاش (به عربی: الخنساء)به کار میرود؛ ۵۷۵ – ۶۴۵ (۶۹−۷۰ سال)) شاعر و مرثیهسرای برجسته عرب است که از شاعران مخضرم (به معنای فردی که در هر دو دوران جاهلی و اسلامی زیسته باشد) بهشمار میرود[1]. خنسا شناختهشدهترین شاعر زن در ادبیات عرب بهشمار میرود.[2] نام الخنسا به معنی بانوی دارای بینی هم چون آهو می باشد زیرا که از لحاظ ظاهری بینیای همچون آهو داشت.[نیازمند منبع] در عصر او وظیفهٔ اصلی شعر زنان، سرودن مرثیه برای کشتگان و رسوم آئینی بود؛ لذا خنسا به سبب سوگوارههایش که برای دو برادر کشتهشده در عصر جاهلیتش به نامهای معاویه و صخر سروده بود، به احترام و شهرت زیادی دستیافت[3].