جولین مور
بازیگر و مؤلف آمریکایی / From Wikipedia, the free encyclopedia
جولی ان اسمیت (انگلیسی: Julie Anne Smith؛ زادهٔ ۳ دسامبر ۱۹۶۰) معروف به جولین مور (Julianne Moore)[1] بازیگر آمریکایی است. او از آغاز دههٔ ۱۹۹۰ در سینما پرکار بوده و بابت به تصویر کشیدن زنان بهلحاظ احساسی نابسامان در فیلمهای مستقل و نیز بابت نقشهایش در آثار بلاکباستر شهرت دارد. او افتخارات گوناگونی از جمله یک جایزهٔ اسکار، یک جایزهٔ فیلم بفتا، دو جایزهٔ گلدن گلوب و دو جایزهٔ امی دریافت کردهاست.
جولین مور | |
---|---|
نام هنگام تولد | جولی ان اسمیت |
زادهٔ | ۳ دسامبر ۱۹۶۰ (۶۳ سال) فورت برگ، کارولینای شمالی، ایالات متحده |
شهروندی |
|
تحصیلات | دانشگاه بوستون (کارشناسی هنرهای زیبا) |
پیشه |
|
سالهای فعالیت | ۱۹۸۱–اکنون |
آثار | فهرست کامل |
همسر(ها) |
|
فرزندان | ۲ |
خویشاوندان | پیتر مور اسمیت (برادر) |
جایزه(ها) | فهرست کامل |
مور در رشتهٔ تئاتر دانشگاه بوستون به تحصیل پرداخت و کارش را با مجموعهای از نقشها در تلویزیون آغاز کرد. او از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۸ در مجموعهٔ تلویزیونی آبکی همانطور که جهان میچرخد نقش منظمی داشت و برای آن برندهٔ جایزهٔ امی دیتایم شد. آغاز فعالیت سینمایی او در دههٔ ۱۹۹۰ رقم خورد و در طول نیمهٔ نخست این دهه به بازی در نقشهای مکمل ادامه داد. مور با کمدی-درام برشهای کوتاه (۱۹۹۳) مورد توجه قرار گرفت و نقشآفرینیهایش در درامهای وانیا در خیابان چهل و دوم (۱۹۹۴) و ایمن (۱۹۹۵) باعث جلب توجه منتقدان شد. بازی در نقش اصلی فیلمهای پرفروش نه ماه (۱۹۹۵) و جهان گمشده: پارک ژوراسیک (۱۹۹۷) او را به یکی از زنان نقش اول هالیوود تبدیل کرد.
مور بابت نقشآفرینیهایش در شبهای عیاشی (۱۹۹۷)، پایان رابطه (۱۹۹۹)، دور از بهشت (۲۰۰۲) و ساعتها (۲۰۰۲) نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد؛ او در فیلم نخست نقش بازیگر پورنوگرافی دههٔ ۱۹۷۰ و در سه فیلم دیگر نقش زنان خانهدار ناراضی در میانهٔ سدهٔ بیستم را ایفا کرد. کار او با نقشهایش در لبوفسکی بزرگ (۱۹۹۸)، مگنولیا (۱۹۹۹)، هانیبال (۲۰۰۱)، فرزندان انسان (۲۰۰۶)، یک مرد مجرد (۲۰۰۹)، بچهها حالشان خوب است (۲۰۱۰)، دیوانهوار، احمقانه، عشق (۲۰۱۱) و نقشههای ستارههای سینما (۲۰۱۴) ترقی یافت. مور بابت به تصویر کشیدن سارا پیلین در فیلم تلویزیونی تغییر بازی (۲۰۱۲) برندهٔ جایزهٔ امی ساعات پربیننده و بابت بازی در نقش بیمار آلزایمری در هنوز آلیس برندهٔ جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر زن شد. مجموعهٔ اکشن بازیهای گرسنگی (۲۰۱۴–۲۰۱۵) و فیلم جاسوسی کینگزمن: محفل طلایی (۲۰۱۷) از پرفروشترین فیلمهای بعدی او بودند. مور از آن زمان در فیلمهای مستقل و پروژههای اینترنتی، شامل می دسامبر (۲۰۲۳)، به کارش ادامه داد.
مور علاوه بر کار بازیگری، مجموعهای از کتابهای کودکانه دربارهٔ شخصیتی به نام توتفرنگی ککمکی نوشتهاست. مجلهٔ تایم در سال ۲۰۱۵ از او بهعنوان یکی از ۱۰۰ شخص تأثیرگذار در جهان یاد کرد و در سال ۲۰۲۰، نام او در فهرست نیویورک تایمز از ۲۵ بازیگر بزرگ سدهٔ بیست و یکم قرار گرفت. او با کارگردان بارت فرویندلیش ازدواج کرده و از او صاحب دو فرزند شدهاست.