جرمشناسی بالینی
From Wikipedia, the free encyclopedia
جرمشناسی بالینی یک استراتژی تحقیقاتی است که توسط سازمانهای اجرای قانون برای شناسایی مظنونان احتمالی استفاده میشود. این روش تحقیقاتی توسط بازرسان برای پیوند دادن پروندههایی که ممکن است توسط یک مجرم انجام شده باشد، نیز استفاده شدهاست.[1] چندین جرم ممکن است به یک مجرم خاص مرتبط باشد. همچنین ممکن است از این اطلاعات و مشخصات برای پیشبینی اقدامات آینده مجرمِ شناسایی شده، استفاده شود. در دههٔ ۱۹۸۰، اکثر محققان معتقد بودند که جرمشناسی بالینی فقط مربوط به جرایم جنسی، مانند تجاوز جنسی یا قتل شهوتمدارانه است. اما از اواخر دههٔ ۱۹۹۰ تحقیقات علمی از کاربرد این روش در شناخت مجرمان آتشافروزی (۱۹۹۸)، و سپس تروریسم (۲۰۰۰) و سرقت (۲۰۱۷) حمایت کرد.[2]