جبهه آسیایی- اقیانوس آرام
From Wikipedia, the free encyclopedia
جبهه (جنگ) آسیایی- اقیانوس آرام، حوزهٔ عملیاتی نیروهای آمریکایی در خلال جنگ جهانی دوم در فواصل ۱۹۴۱–۴۵ در طول جنگ اقیانوس آرام بود. از اواسط ۱۹۴۲ تا پایان جنگ در ۱۹۴۵، ایالات متحده، دو مرکز فرماندهی در اقیانوس آرام داشتند. مناطق اقیانوس آرام به بخشهای مرکزی اقیانوس آرام، شمالی اقیانوس آرام، و جنوبی اقیانوس آرام تقسیم شده بود[1] و تحت فرماندهی دریاسالار چستر نیمیتز، فرماندهٔ مناطق اقیانوس آرام قرار داشت. منطقهٔ جنوب غربی آسیا، شامل گینه نو، فیلیپین، بورنئو، و هند شرقی هلند، تحت فرماندهی ژنرال داگلاس مکآرتور فرماندهٔ ارشد منطقهٔ جنوب غربی اقیانوس آرام قرار داشت.[2] در سال ۱۹۴۵، ایالات متحده، نیروهای هوایی راهبردی ایالات متحده در اقیانوس آرام، را به فرماندهی ژنرال کارل اسپاتز به این منطقه افزود.
به سبب نقش مکمل نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا و نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا در خلال جنگ اقیانوس آرام، هیچ فرماندهی واحدی (در مقایسه با جبهههای عملیات در اروپا که تحت فرماندهی ژنرال دوایت آیزنهاور قرار داشت) برای آن تعریف نشده بود. در واقع به استثنای فرماندهیهای منطقهای، هیچگونه فرماندهی واقعی وجود نداشت.