جاوه
یکی از جزیرههای اندونزی، جنوب شرقی آسیا / From Wikipedia, the free encyclopedia
جاوه متراکمترین جزیره جهان است که با جمعیت بیش از ۱۴۵ میلیون نفری در مساحت کمتر از ۱۴۰ هزار کیلومترمربع این مقام را بدست آوردهاست.[1]
نام بومی: Jawa | |
---|---|
جغرافیا | |
مکان | جنوب شرق آسیا |
مجمعالجزایر | جزایر سوندای بزرگ |
مساحت | ۱۳۸٬۷۹۴ کیلومتر مربع (۵۳٬۵۸۹ مایل مربع) |
رتبه مساحت | ۱۳ام |
بیشترین ارتفاع | ۳٬۶۷۶ متر (۱۲٬۰۶۰ پا) |
بلندترین نقطه | سمرو |
کشور | |
تقسیمات کشوری | |
استان | بانتن، جاکارتا، جاوه مرکزی، جاوه شرقی، یوگیاکارتا |
بزرگترین منطقه مسکونی | جاکارتا |
جمعیتشناسی | |
جمعیت | حدود۱۴۵٬۰۰۰٬۰۰۰ |
تراکم جمعیت | ۱٫۰۶۴ /کیلومتر مربع (۲٫۷۵۶ /مایل مربع) |
جاوه از نظر آب و هوا و راحتی زندگی بسیار مناسب است. قیمت کم باعث ازدیاد جمعیت شده برآورد شده تا ۱۲ سال دیگر جمعیت به ۲۶۰ میلیون هم میرسد در حالی که این موضوع با در نظر نگرفتن جا و فضای خالی است. جاوه از نظر اقتصاد بسیار مهم است و از ارکان اصلی اقتصاد اندونزی میباشد.[نیازمند منبع]
این جزیره یکی از جزایر بزرگ سوندا در اندونزی است. از جنوب با اقیانوس هند و از شمال با دریای جاوه همسایه است. جاوه با جمعیت ۱۵۱٫۶ میلیون نفر پرجمعیتترین جزیره جهان است که تقریباً ۵۶٪ از جمعیت اندونزی را در خود جای دادهاست. پایتخت اندونزی، جاکارتا، در سواحل شمال غربی جاوه است.
بسیاری از بهترین رویدادهای شناخته شده در تاریخ اندونزی در جاوه اتفاق افتاد. این شهر مرکز امپراتوریهای قدرتمند هندو-بودایی، سلطان نشینهای اسلامی و هسته استعماری هند شرقی هلند بود. جاوه همچنین مرکز مبارزات اندونزی برای استقلال در دهههای ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ بود. جاوه از نظر سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بر اندونزی تسلط دارد. چهار مکان از هشت مکان میراث جهانی یونسکو اندونزی در جاوه قرار دارند: پارک ملی اوجونگ کولون، معبد بوروبودور، معبد پرامبانان و سایت انسان اولیه سانگیران.
جاوه که توسط فورانهای آتشفشانی به دلیل فرورانش زمینشناسی صفحه استرالیا در زیر صفحه سوندا شکل گرفتهاست، سیزدهمین جزیره بزرگ جهان و پنجمین جزیره بزرگ در اندونزی از نظر خشکی با حدود ۱۳۸۸۰۰ کیلومتر مربع (۵۳۶۰۰ مایل مربع) است. زنجیره ای از کوههای آتشفشانی ستون فقرات شرقی-غربی جزیره است.
چهار زبان اصلی در این جزیره صحبت میشود: جاوه ای، ساندانی، مادورزی و بتاوی. جاوه ای و سوندانی بیشترین صحبت را دارند.[۴] گروههای قومی بومی جزیره جاوهها در بخشهای مرکزی و شرقی و ساندانیها در بخشهای غربی هستند. مادورهها در شرق جاوه مهاجرانی از جزیره مادورا هستند، در حالی که بتاویها در پایتخت شهر جاکارتا دورگههایی از گروههای قومی مختلف در اندونزی هستند. اکثر ساکنان دو زبانه هستند و به زبان اول یا دوم به اندونزیایی (زبان رسمی اندونزی) صحبت میکنند. در حالی که اکثریت مردم جاوه مسلمان هستند، جمعیت جاوه شامل افرادی با عقاید مذهبی، قومیتها و فرهنگهای گوناگون است.
جاوا به چهار استان اداری بانتن، جاوای غربی، جاوه مرکزی و جاوه شرقی و دو منطقه ویژه جاکارتا و یوگیاکارتا تقسیم میشود.