توان برق آبی در ایالات متحده
From Wikipedia, the free encyclopedia
از سال ۲۰۱۹، برق آبی دومین منبع انرژی تجدیدپذیر بزرگ در ایالات متحده، از هر دو دیدگاه ظرفیت تولید و ظرفیت اسمی و پس از نیروی باد است.[1] در سال ۲۰۲۱، برق آبی ۳۱٫۵ درصد از کل برق تجدیدپذیر و ۶٫۳ درصد از کل برق ایالات متحده را تولید کرد.[2]
بر اساس گزارش انجمن بینالمللی انرژی آبی، ایالات متحده در سال ۲۰۲۱، سومین تولیدکننده بزرگ برق آبی در جهان پس از برزیل و چین است.[3] مجموع ظرفیت نصب شده در سال ۲۰۲۰ برابر ۱۰۲٫۸ گیگاوات بود. ظرفیت نصب شده در سال ۲۰۱۵ برابر ۸۰ گیگاوات بود. مقدار نیروی برق آبی تولید شده به شدت تحت تأثیر تغییرات بارندگی و رواناب سطحی است.[4]
نیروگاههای برق آبی حداقل در ۳۴ ایالت آمریکا وجود دارد. بیشترین تراکم تولید برق آبی در ایالات متحده، در حوضه رودخانه کلمبیا است که در سال ۲۰۱۲ منبع ۴۴ درصد از برق آبی این کشور بود.[5] پروژههای برق آبی مانند سد هوور، سد گرند کولی و اداره دره تنسی به پروژههای بزرگ ساختمانی تبدیل شدهاند.
با این حال، نکته قابل توجه این است که ایالت کالیفرنیا انرژی تولید شده از تأسیسات بزرگ برق آبی (تأسیساتی با ظرفیت بیش از ۳۰ مگاوات) را به دلیل نگرانی در مورد اثرات زیستمحیطی پروژههای بزرگ برق آبی، مطابق تعریف خود از «تجدیدپذیر» منظور نمیکند. به این ترتیب، برق تولیدی از تأسیسات بزرگ برق آبی، جزو استانداردهای سبد تجدیدپذیر ایالت کالیفرنیا به حساب نمیآید، حتی اگر سایر ایالتها تشخیص دهند که آب یک منبع تجدیدپذیر در چرخه هیدرولوژیکی است. تقریباً حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از تولید انرژی کالیفرنیا از تولید برق آبی بزرگ است که واجد شرایط نیروگاههای تجدیدپذیر نیست.
تأثیر قابل توجه سدها بر بخش برق، مصرف آب، جریان رودخانه و نگرانیهای زیستمحیطی، مستلزم سیاستهای خاص برای انرژی آبی است.