تاریخ یمن
From Wikipedia, the free encyclopedia
است.[1] سرزمین نسبتاً حاصلخیز آن و بارندگی کافی در آب و هوای مرطوب باعث رشد جمعیت پایدار شد، ویژگی ای که توسط جغرافیدان یونان باستان بطلمیوس شناخته شده بود، که یمن را بهعنوان اودیمیمون عربستان (که در ترجمه لاتین خود، Arabia Felix بهتر شناخته شدهاست) توصیف کرد و به معنای "عربستان خوشبخت" یا "عربستان مبارک" است. یمنیها الفبای عربستانی جنوبی را تا سده هشتم تا دوازدهم توسعه داده بودند قرنها قبل از میلاد، که توضیح میدهد که چرا بیشتر تاریخ نویسان تاریخ تمام پادشاهیهای باستانی یمن را به آن دوران میرسانند.
این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
بین قرن دوازدهم پیش از میلاد و قرن ششم میلادی، این شش تمدن پی در پی حاکم بودند که با یکدیگر رقیب بودند، یا با یکدیگر متحد شدند و تجارت سودمند ادویه را کنترل میکردند: پادشاهی معین، قتبان، حضرموت، Awsan، سباییها، و حمیر.[2] در ۶۳۰ پس از میلاد اسلام به این سرزمین رسید و یمن بخشی از قلمرو مسلمانان شد.
تا ظهور دین اسلام پس از مدتی اسلام در این سرزمین نفوذ یافت که عبدالله بن اسحاق بن ابراهیم یکی از حاکمان یمن در این دوران است. همچنین در سال ۱۷۵۰ میلادی جزو قلمروی دولت عثمانی درآمد و با سقوط امپراتوری عثمانی، در سال ۱۹۳۴ میلادی با انعقاد قراردادی با انگلستان به استقلال رسید.
سابقاً حکومت یمن در دست امیری بود که او را امام یمن میخواندند و او شخصاً کشور را اداره میکرد ولی از سال ۱۹۶۲ میلادی برابر ۱۳۴۱ شمسی به جمهوری تبدیل شد.