بهیهخانم
From Wikipedia, the free encyclopedia
بَهیّهخانم (۱۸۴۶ در تهران - ۱۵ ژوئیهٔ ۱۹۳۲ در حیفا) ملقب به ورقهٔ عُلیا[1][2] و با نام اصلی فاطمهسلطان متولد شده. او تنها دختر بهاءالله و آسیهخانم[3] و خواهر تنی عبدالبهاء بود. وی دارای مقام بسیار والایی در دیانت بهایی است[4] و از بزرگترین زنان تاریخ بهائیت بهشمار میرود.[1][5][1][6][7][8][9] او طی سالهای متمادی و در اختلافات داخلی بین خانواده بهاءالله که منجر به انفصال بسیاری از اعضای خانواده از بدنه دیانت بهایی شد، به جانشینان منصوص بهاءالله یعنی عبدالبهاء و شوقی افندی وفادار ماند و از ایشان پشتیبانی کرد.[3][1] وی در زمان سفرهای عبدالبهاء به اروپا و آمریکا (بین سالهای ۱۲۸۹ تا ۱۲۹۲)[10] و سفر شوقی افندی به اروپا (بین سالهای ۱۳۰۱ تا ۱۳۰۳)[11] سِمت رهبر اجرایی آیین بهایی را برعهده داشت. سمتی که تا پیش از این برای یک زن در تاریخ ادیان ابراهیمی بیسابقه بودهاست.[3][1][12] به اعتقاد بهائیان، در هر ظهور الهی زنی مقدس وجود دارد که به «قهرمان جاودانه» آن ظهور بدل میگردد.[13] در زمان عیسی، مریم مقدس، در زمان محمد دخترش فاطمه زهرا و در زمان باب، طاهره این نقش را ایفا نمودهاند[13] و بهائیان معتقدند که بهیهخانم دارای نقشی مشابه در دور بهائی است.[14][15][13][16][17][18]
بَهیّهخانم | |
---|---|
اطلاعات شخصی | |
زاده | فاطمهسلطان نوری اواخر ۱۸۴۶ - اوایل ۱۸۴۷ میلادی |
درگذشته | ۱۵ ژوئیهٔ ۱۹۳۲ (۸۶ سال) |
محل دفن | باغهای بهائی حیفا ۳۲°۴۸′۵۲٫۵۹″ شمالی ۳۴°۵۹′۱۴٫۱۷″ شرقی |
دین | بهائی |
ملیت | ایرانی |
والدین | بهاءالله (پدر) آسیه خانم (مادر) |
بستگان | عبدالبهاء (برادر) شوقی افندی (نوه برادری) |
سوزان استایلزمنک و ارویند شارما از بهیهخانم، آسیهخانم و طاهره قرةالعین به عنوان «سه زن مهم در آئین بهایی» یاد کردهاند.[19][20]
بِهیّهخانم هیچگاه ازدواج نکرد و زندگیاش را وقف خدمت به پدرش بهاءالله و برادرش عبدالبهاء کرد.[21] او در ۲۴ تیر ۱۳۱۱[22] در حیفا درگذشت و در باغهای بهایی در کوه کرمل دفن و آرامگاه و بنای یادبود او در مرکز جهانی بهایی ساخته شد.[3]