بلشویزاسیون
From Wikipedia, the free encyclopedia
بلشویزاسیون روندی بود که از اواسط دهه ۱۹۲۰ آغاز شد و در آن کمینترن کثرتگرا و احزاب کمونیست تشکیل دهنده آن بهطور فزاینده ای تحت فشار کرملین در مسکو برای پیروی از مارکسیسم–لنینیسم قرار گرفتند. کمینترن به ابزاری برای سیاست خارجی شوروی تبدیل شد. این سیاست خودمختاری را به نفع حمایت از اتحاد جماهیر شوروی و سیاست خارجی آن کماهمیت جلوه میداد.
در طی پنجمین کنگره کمینترن در سال ۱۹۲۴، بلشوییزاسیون اصل کلی شد. کنگره ششم در سال ۱۹۲۸ در حالیکه کمینترن تصمیم گرفت سرمایهداری به مراحل آخر خود برسد، چرخشی بنیادین به خود گرفت. کمتر از جنگهای آزادی ملی در مناطق استعماری، بهویژه پس از فروپاشی کمینترن در چین، کمتر بود.[1]
در حزب کمونیست ایتالیا، آنتونیو گرامشی پیشگام ترویج بلشویزه شد.[2] در پراگ، این کلمنت گوتوالد بود که با به عهده گرفتن مسئولیت بلشویزاسیون در حزب کمونیست چکسلواکی به قدرت رسید.[3]