بحران خطوط راهآهن
From Wikipedia, the free encyclopedia
بحران خطوط راهآهن یک نمونه از نوعی حباب بازار سهام در بریتانیا در دهه ۱۸۴۰ است که یک الگوی عادی را دنبال میکرد: همینطور که قیمت سهام راهآهن افزایش یافت پول بیشتری توسط سفته بازان پرداخت شد تا زمانی که یک سقوط اجتناب ناپذیر رخ داد که در سال ۱۸۴۶ به اوج خود رسید، زمانی که قانونی در مجلس با ۲۷۲ رأی تصویب شد تا شرکتهای راهآهن جدید راهاندازی شوند و در خواست ۹۵۰۰ مایل (۱۵۳۰۰ کیلومتر) خط راهآهن جدید داده شد. حدود یک سوم از راهآهنهای مجاز هرگز ساخته نشد. شرکت همچنین به خاطر برنامههای ضعیف سقوط کرد ویا توسط یک شرکت رقیب بزرگتر که قبلاً خط راهآهن خود را ساخته بود، تحصیل شد ویا به یک شرکت جعلی برای جمع کردن پول سرمایهگذاران در یک کسب وکار دیگر تبدیل شد. همچنین بحران خطوط راهآهن سرانجام به یک ضربه در اقتصاد انگلیس در طولانی مدت تبدیل شد.