بئاتریس پورتیناری
زنی که الهامبخش دانته در نوشتن کتابهای زندگانی نو و کمدی الهی بود / From Wikipedia, the free encyclopedia
بئاتریچه "بیچه" دی فولکو پورتیناری (به ایتالیایی: Beatrice "Bice" di Folco Portinari)، (زادهٔ ۱۲۶۶ - درگذشته ۱۲۹۰ میلادی)، زنی از اهالی شهر فلورانس ایتالیا بود که به باور بیشتر پژوهشگران، همان بئاتریسی است که الهامبخش دانته آلیگیری برای نوشتن کتاب زندگانی نو و کمدی الهی بوده و در کمدی الهی به عنوان راهنمای دانته در بهشت و چهار سرود پایانی برزخ حضور دارد. در کتاب برزخ، از آنجاییکه ویرژیل (راهنمای دانته در دوزخ و برزخ) پیش از ظهور مسیح درگذشته بود نمیتوانست به بهشت وارد شود و بئاتریس، به عنوان تجسم عشق سعادتبخش به راهنمایی دانته در بهشت میپردازد.
بئاتریس پورتیناری | |
---|---|
نام هنگام تولد | بئاتریس دی فولکو پورتیناری |
زادهٔ | ۱۲۶۵/۶۶ میلادی فلورانس، جمهوری فلورانس |
درگذشت | ژوئن ۱۲۹۰ (در سن ۲۴ سالگی) فلورانس، جمهوری فلورانس |
دیگر نامها | بیچه (نام کوتاهشده) |
شناختهشده برای | الهامبخش دانته آلیگیری در کتابهای زندگانی نو و کمدی الهی |
همسر(ها) | سیمون دی باردی (۱۲۸۷ میلادی) |
والدین | پدر: فولکو ریکورو دی پورتیناری |
«بئاتریس» از لحاظ لغوی به معنی «کسی که صاحب سعادت ابدی است» و همچنین حامل سعادت و رستگاری جاودانی است. همچنین به معنی کسی است که مورد لطف و رحمت الهی واقع شده و میتواند به نوبهٔ خویش باعث بروز رحمت و برکت و فیض الهی شود.[1] و دانته از این معنی نیز در کتابهایش استفاده کردهاست.
سیارکی را به افتخار او، بئاتریکس ۸۳ نامگذاری کردهاند.