انفجارهای هستهای صلحآمیز
From Wikipedia, the free encyclopedia
انفجارهای هسته ای صلح آمیز،انفجارهای هسته ای هستند که برای اهداف غیر نظامی انجام می شوند. اهداف این انفجارها، شامل حفاری، برای ساخت کانالها و بندرها و دیگر تأسیسات عظیم ساختمانی میگردد. از انفجارهای هسته ای در کل، برای ایجاد سطوح زیربنا استفاده میشود. انرژی هسته ای برای تولید برق، هدایت فضاپیما و موارد مشابه دیگر نیز مورد بهره برداری قرار میگیرد. نخستین مطالعات به منظور سود بردن از نیروی انفجار هسته ای، با اهداف غیر نظامی، از سالهای ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۰ در ایالات متحده آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی شکل گرفت.
در ایالات متحده ، یک سری آزمایش ها تحت عنوان پروژه شخم زنی [persian-alpha 1]انجام شد. برخی از ایده های مورد بررسی، شامل انفجار کانال جدید پاناما ، استفاده از انفجارهای زیرزمینی برای تولید برق ، و انواع تحقیقات زمین شناسی است. بزرگترین آزمایش حفاری در آزمایش هسته ای سدان [persian-alpha 2] در سال ۱۹۶۲ انجام گرفت که مقدار زیادی گاز رادیواکتیو را در هوا آزاد کرد. در اواخر دهه ۱۹۶۰ ، مخالفت عمومی با پروژه شخم زدن در حال افزایش بود. یک مطالعه اقتصادی ۱۹۷۰ در مورد این پروژه مدعی بود که انفجارهای هسته ای عملاً هیچ سودی ندارند. پروژه شخم زدن Plowshare از دهه ۱۹۶۰ میلادی شاهد کاهش علاقه بود و در سال ۱۹۷۷ رسماً لغو شد.
برنامه شوروی چند سال پس از تلاش های ایالات متحده آغاز شد. در برنامه شوروی، بسیاری از نسخه های قبلی که در برنامهٔ اقتصاد ملی بکار برده شده بود؛ دوباره مورد بررسی قرار گرفت. اما برنامه اخیر، گسترده تر بود و در نهایت ۲۳۹ انفجار هسته ای انجام گرفت. در برخی از این آزمایش ها، مواد رادیو اکتیو نیز در طبیعت آزاد شد . از جمله انتشار قابل توجهی پلوتونیوم در آبهای زیرزمینی و آلودگی منطقه ای نزدیک رودخانه ولگا را میتوان نام برد. بخش عمده ای از برنامه در دهه های ۱۹۷۰ و ۸۰ استفاده از بمب های بسیار کوچک برای تولید امواج شوک با هدف اندازه گیری لرزش بود . به عنوان بخشی از این آزمایش ها ، دو بمب با موفقیت، برای مسدود کردن فوران چاه های نفت استفاده شد. این برنامه رسماً در سال ۱۹۸۸ به پایان رسید.
به عنوان بخشی از تلاش های مداوم کنترل تسلیحات ، هر دو برنامه با توافق نامه های مختلف کنترل می شوند. برجسته ترین آنها معاهده انفجارهای هسته ای زیرزمینی برای اهداف صلح آمیز ۱۹۷۶ است. پیمان منع جامع آزمایش های هسته ای سال ۱۹۹۶ ، همه انفجارهای هسته ای را منع می کند ، صرف نظر از اینکه برای اهداف صلح آمیز باشد یا نه. از آن زمان این موضوع اغلب به عنوان روشی برای دفاع از سیاره در مقابل تعرضات ناشناس، بارها مطرح شده است.[1]