انسانگرایی مارکسیستی
ایدئولوژی سیاسی / From Wikipedia, the free encyclopedia
انسانگرایی مارکسیستی یا اومانیسم مارکسیستی (به انگلیسی: Marxist humanism) مجموعه ای بینالمللی از اندیشه و کنش سیاسی است که ریشه در تفسیر آثار کارل مارکس دارد. این تحقیقی است در مورد اینکه «ماهیت انسانی از چه چیزی تشکیل شدهاست و چه نوع جامعه ای برای شکوفایی انسان بیشتر مساعد است»[1] از دیدگاه انتقادی که ریشه در فلسفه مارکسیستی دارد. اومانیستهای مارکسیست استدلال میکنند که مارکس خود به بررسی مسائل مشابه میپرداخت.[2]
اومانیسم مارکسیستی در سال ۱۹۳۲ با انتشار دست نوشتههای اقتصادی و فلسفی مارکس در سال ۱۸۴۴ متولد شد و در دهههای ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ به درجه ای از شهرت رسید. اومانیستهای مارکسیست ادعا میکنند که بین نوشتههای فلسفی اولیه مارکس، که در آن نظریه بیگانگی خود را توسعه میدهد، و توصیف ساختاری جامعه سرمایهداری که در آثار بعدی او مانند سرمایه یافت میشود، تداوم وجود دارد. آنها معتقدند که درک مبانی فلسفی مارکس برای درک درست آثار بعدی او ضروری است.[3]
برخلاف ماتریالیسم دیالکتیکی رسمی اتحاد جماهیر شوروی و تفاسیر مارکس که ریشه در مارکسیسم ساختاری لویی آلتوسر دارد، انسانگرایان مارکسیست استدلال میکنند که کار مارکس بسط یا فراتر از اومانیسم روشنگری بود.[4] در جایی که سایر فلسفههای مارکسیستی مارکسیسم را یک علم طبیعی میدانند، اومانیسم مارکسیستی آموزه «انسان معیار همه چیز است» را مجدداً تأیید میکند. - اینکه انسانها اساساً با بقیه نظم طبیعی متفاوت هستند و باید نظریات مارکسیستی با آنها چنین رفتار کرد.[5]