انرژی در ایران
From Wikipedia, the free encyclopedia
کشور ایران از جمله کشورهایی است که از منابع فراوان انرژی برخوردار است و بعد از سال ۱۹۱۳، همواره به عنوان یکی از صادر کنندههای اصلی نفت محسوب میشدهاست. با توجه به این که ایران در میان دو منبع بزرگ انرژی جهان، یعنی دریای خزر در شمال و خلیج فارس در جنوب قرار گرفتهاست، از جایگاه ویژهای در سطح بینالمللی برخوردار است. از جمله موارد اهمیت این میباشد که یکی از دو کشوری است که قادر است بهطور مستقل و مستقیم، نفت و گاز استحصال شده از منبع عظیم دریای خزر را صادر کند، که البته از این منظر نیز به دلیل کوتاهی مسافت از رقیب صادراتی خود که روسیه میباشد، میتواند پیشی گیرد.
میانگین تولید نفت روزانه ایران در سال ۲۰۰۵ رقمی در حدود ۴ میلیون بشکه در روز و در سال ۲۰۲۳ کمی بیشتر ۳ میلیون بشکه در روز بودهاست.[3] البته حداکثر میزان تولید روزانه ایران به سال ۱۹۷۴ و با رقمی بالغ بر ۶ میلیون بشکه بازمیگردد که پس از وقوع انقلاب سال ۱۳۵۷ بر طبق سیاست کاهش تولید این مقدار کاهش پیدا کرد و از طرفی با شروع جنگ ایران و عراق و آسیب دیدن تأسیسات استخراج این میزان بیش از پیش کاهش یافت. در آستانه دهه ۲۰۰۰ روند تولید نفت در ایران بهطور فزاینده غیر مؤثر عمل کرد که از دلایل اصلی آن میتوان به کمبود تکنولوژی لازم در این زمینه اشاره کرد. به همین جهت تعداد اندکی چاه در سال ۲۰۰۵ برای اکتشاف منابع جدید حفر شدند.
ایران دارای ۱۰٪ از منابع کشف شده نفت جهان است. ایران به جز منابع متمرکز نفت در سواحل خلیج فارس دارای منابعی نیز در شمال کشور است. ایران همچنین با دارا بودن ۱۵٪ از کل منابع گاز جهان دومین کشور دارندهٔ منابع گاز طبیعی است که بیشتر این گاز در مصارف خانگی به مصرف میرسد.[4] با این وجود ایران در سال ۲۰۰۵ حدود ۴ میلیارد دلار برای وارد کردن سوخت هزینه کردهاست که دلایل اصلی آن کمبود پالایشگاه، قاچاق سوخت و پایین بودن راندمان مصارف خانگی است که عموماً به علت پرداخت یارانههای سوختی به وجود آمدهاند.
ایران سومین ذخایر بزرگ نفت و دومین ذخایر گاز طبیعی جهان را داراست.[5][6] این کشور عضو اوپک است و بخش بزرگی از درآمد دولت از طریق صادرات نفت به دست میآید. بر اساس آخرین وضعیت اکتشافها و اعلان رسمی دولت، ایران ۱۰ درصد از ذخایر اثبات شده نفت و ۱۵ درصد از ذخایر گاز را در اختیار دارد. در عین حال نفت و مشتقات آن عامل اصلی آلودگی هوا و انتشار گازهای گلخانه ای در ایران است.[7][8][9]
ایران همچنین توانایی تولید انرژی قابل توجهی از منابع تجدیدپذیر را به دلیل نزدیکی این کشور به خط استوا دارد و ۹۰ درصد مساحت آن میتواند حداقل ۳۰۰ روز در سال انرژی خورشیدی تأمین کند. با این حال تا سال ۲۰۲۰، بهرهبرداری از انرژی خورشیدی بسیار ناچیز بودهاست.[10][11]