انجمن بینالمللی کارگران
From Wikipedia, the free encyclopedia
انجمن بینالمللی کارگران (انگلیسی: International Workingmen's Association؛ ۱۸۶۴ - ۱۸۷۶) که بینالملل اول یا انترناسیونال اول نیز خوانده میشود، اتحاد سوسیالیستهای جهان و انجمنی تحت تأثیر عقاید کارل مارکس بود. پس از بروز اختلاف بین افراد تأثیرگذار در سال ۱۸۷۶ فرو پاشید و بینالملل دوم در سالهای بعد با تفکرات سوسیال دموکراسی تجدید حیات یافت. واژه انترناسیونال به معنای بینالملل به آن سازمانهای جهانی کارگری گفته میشد که از اواخر قرن ۱۹ تا اواسط قرن ۲۰ در دورههای مختلف تکامل جامعه تشکیل شد. الهامبخش تشکیل آن آموزش مارکسیسم و اساسش همبستگی بینالمللی کارگران و زحمتکشان کشورهای مختلف بود.[1]
اطلاعات اجمالی کوتهنوشت, نام پسین ...
کوتهنوشت | IWA |
---|---|
نام پسین | بینالملل دوم (غیر مشروع) |
بنیانگذاری | ۲۸ سپتامبر ۱۸۶۴ (۱۸۶۴-09-۲۸) |
بنیانگذاران | جورج اوجر، هانری تولان ، ادوارد اسپنسر بیزلی |
انقراض | ۱۸۷۶؛ ۱۴۸ سال پیش (۱۸۷۶-خطا: زمان نامعتبر}}) |
گونه | سازمان دولتی بینالمللی |
وضعیت حقوقی | منحل |
هدف |
|
ستاد | تالار قدیس جیمز، خیابان ریجنت، وست اند لندن |
مکان |
|
منطقه | جهانی |
اعضا | ۵–۸ میلیون |
افراد کلیدی | کارل مارکس، فریدریش انگلس، میخائیل باکونین، لویی اگوست بلانکی، جوزپه گاریبالدی |
عضو اصلی | کنگرهٔ انترناسیونال اول |
بستن