انباشتگر
From Wikipedia, the free encyclopedia
در پردازنده مرکزی یک رایانه، انباشتگر ثباتی است که در آن دادههای میانی که توسط واحدهای محاسباتی و منطقی تولید میشوند، ذخیره میشود.
در صورتی که ثباتی برای ذخیرهسازی دادههای میانی وجود نداشته باشد، لازم خواهد بود که این اطلاعات بعد از هر محاسبه درون حافظه اصلی نوشته شود، و احتمال دارد که همان داده دوباره از حافظه اصلی خوانده شود و در عملیات بعدی مورد استفاده قرار گیرد. دسترسی به حافظه اصلی بسیار کندتر از دسترسی به ثبات است و این به علت فناوری استفاده شده در ساخت آن هاست، حافظه اصلی گنجایش بیشتری دارد و در عوض کندتر از ثبات هاست. رایانههای الکترونیکی ابتدایی به دو دسته تقسیم می شدند، آنهایی که ثبات انباشتگر داشتند و آنهایی که چنین قابلیتی نداشتند.
رایانههای امروزی معمولاً شامل چند ثباتِ مختلف و چند منظوره هستند که می توانند نقش ثبات انباشتگر را هم ایفا کنند، از این رو واژهی "انباشتگر" امروزه به مانند گذشته رایج نیست. با این حال امروزه نیز پردازندههای خاص منظورهای وجود دارند که برای رعایت سادگی در طراحیشان از تنها یک ثبات انباشتگر برای کارهایشان استفاده میکنند.