اقتصاد ریکاردویی
From Wikipedia, the free encyclopedia
اقتصاد ریکاردویی، نظریههای اقتصادی دیوید ریکاردو، اقتصاددان سیاسی انگلیسی متولد ۱۷۷۲ است که ثروت خود را از کارگزاری سهام و کارگزاری اوراق بدهی بدست آورد.[1][2] ریکاردو در سن ۲۷ سالگی کتاب «تحقیق دربارهٔ ماهیت و علل ثروت ملل» آدام اسمیت را خواند و از تئوریهای اقتصادی او الهام گرفت
ایدههای اصلی اقتصادی وی در کتاب اصول اقتصاد سیاسی و مالیات (۱۸۱۷) موجود است. ریکاردو مجموعه ای از نظریهها را ارائه میدهد که بعداً به پایههای نظریه اقتصاد داس کاپیتال مارکس و اقتصاد مارشالی تبدیل میشوند، از جمله نظریههای او میتوان به نظریه رانت اقتصادی، تئوری ارزش کار و مهم از همه تئوری مزیت مقایسه ای، اشاره کرد.
ریکاردو اولین مقاله اقتصادی خود را ده سال پس از خواندن کتاب آدام اسمیت نوشت و سرانجام، در قرن ۱۹ هجری به موجب نظریه جنجال شمش که در مورد تورم بود، در انگلیس به شهرت جهانی دست یافت.
این تئوری که ارز اضافی منجر به تورم میشود به نظریه پول گرایی معروف شد. وی همچنین با اجرای قوانین یا محدودیتها برای تجارت آزاد و رقابت آزاد بدون دخالت دولت جنگید و این گونه در ظهور اقتصاد کلاسیک سهیم بود.