اریش فون مانشتاین
فیلد مارشال آلمانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
فریتس اریش فون لوینسکی معروف به اریش فون مانشتاین (به آلمانی: Fritz Erich von Lewinski genannt von Manstein) (۲۴ نوامبر ۱۸۸۷ – ۹ ژوئن ۱۹۷۳) نظامی و فیلدمارشال نامدار آلمانی در دوره رایش سوم بود که یگانهای مختلفی را در ورماخت در جریان جنگ جهانی دوم فرماندهی کرد. در تاریخنگاری نظامی جنگ جهانی دوم مانشتاین غالبا یکی از برترین و بزرگترین فرماندهان میدانی و بهرهمند از هوش و توانایی بالای تاکتیکی و راهبردی بهخصوص در رزم متحرک قلمداد میشود.
اریش فون مانشتاین | |
---|---|
زاده | ۲۴ نوامبر ۱۸۸۷ برلین، پادشاهی پروس، امپراتوری آلمان |
درگذشته | ۹ ژوئن ۱۹۷۳ (۸۵ سال) ایکینگ، بایرن، آلمان غربی |
مدفن | |
وفاداری | امپراتوری آلمان (تا ۱۹۱۸) جمهوری وایمار (تا ۱۹۳۳) رایش سوم (تا ۱۹۴۴) آلمان غربی (۵۶–۱۹۴۹ به عنوان مشاور ناتو) |
شاخه نظامی | نیروی زمینی امپراتوری آلمان رایشسهیر نیروی زمینی ورماخت |
سالهای خدمت | ۴۴–۱۹۰۶ ۵۶–۱۹۴۹ |
درجه | فیلدمارشال |
فرماندهی | گروهان ۶ هنگ ۵ پیادهنظام گردان ۲ یگر هنگ ۴ پیادهنظام لشکر هجدهم پیادهنظام سپاه ۳۸ سپاه ۵۶ موتوریزه ارتش یازدهم گروه ارتش دن گروه ارتش جنوب |
جنگها و عملیاتها | |
نشانها | صلیب شوالیه صلیب آهنین با برگهای بلوط و شمشیرها |
همسر(ان) | یوتا سیبیل فون لوش (ا. ۱۹۲۰، م. ۱۹۶۶) |
امضاء |
در خاندانی اشرافی و با سابقه بلند نظامی زاده شد. سال ۱۹۰۶ وارد نیروی زمینی امپراتوری آلمان گردید و در جبههای غربی و شرقی جنگ جهانی اول، عموماً در مناصب ستادی، نبرد را تجربه کرد. پس از جنگ با حضور در دفتر نیرو و ستاد کل نیروی زمینی به عنوان رئیس بخش عملیاتها و معاون تدارکات رئیس ستاد کل، نقش مهمی در بازسازی توان نیروهای مسلح کشورش ایفا نمود. او از عوامل تاثیرگذار در طراحی و توسعه توپهای خودکششی تهاجمی همچون اشتوگ ۳ بود که بعدها ارزش ویژهای برای پیادهنظام آلمان داشتند. تا پیش از آغاز جنگ جهانی دوم به درجه سرلشکری نائل آمد و به فرماندهی یک لشکر پیادهنظام منصوب شد. هنگام تهاجم آلمان به لهستان در ماه سپتامبر سال ۱۹۳۹، ریاست ستاد گروه ارتش جنوب را عهدهدار بود. در نبرد فرانسه طرح ارائهشده توسط او برای گذر نیروهای زرهی از جنگلهای آردن و محاصره نیروهای دشمن در شمال، با برخی اصلاحات، مورد پذیرش و با موفقیت مورد استفاده قرار گرفت. خود او در این کارزار فرمانده یک سپاه پیادهنظام بود و در مرحله دوم تهاجم مشارکت فعالی داشت. در جریان تهاجم به شوروی ابتدا فرماندهی سپاه ۵۶ موتوریزه را بر عهده داشت و با نیروهای خود به سرعت از طریق منطقه بالتیک تا حومه لنینگراد پیشرفت. سپس به فرماندهی ارتش یازدهم رسید و شبهجزیره کریمه را تصرف کرد. با این موفقیت روز ۱ ژوئیه سال ۱۹۴۲ آدولف هیتلر، پیشوای آلمان درجه فیلدمارشالی را به او اعطا نمود. با توجه به داشتن تجربه تسخیر یک شهر مستحکم، به منظور پایان دادن به محاصره لنینگراد و تسلط بر این شهر به قسمت شمالی جبهه فرستاده شد اما شرایط امکان این مسئله را به او نداد.
پس از برگشتن ورق جنگ به ضرر آلمان، سال ۱۹۴۲ با انتصاب به فرماندهی گروه ارتش دن قادر به شکستن محاصره ارتش ششم در استالینگراد نشد. با این وجود سال ۱۹۴۳ با یک ضد حمله درخشان خارکوف و اراضی وسیع دیگری را مجدداً به تصرف آلمانیها درآورد و مقادیر زیادی از نیروهای دشمن را منهدم کرد. نیروهای او در گروه ارتش جنوب انبر جنوبی تهاجم آلمان به برآمدگی کورسک را تشکیل میدادند. عدم موفقیت در این نبرد و سایر اختلاف نظرها با هیتلر در ارتباط با چگونگی پیشبرد جنگ در نهایت منجر به عزل او در ماه مارس سال ۱۹۴۴ شد. فون مانشتاین دیگر هیچگاه هیچ جایگاه فرماندهی دریافت نکرد و پس از پایان جنگ ماه اوت سال ۱۹۴۵ به اسارت بریتانیاییها درآمد.
پس از آزادی در سال ۱۹۵۳، کار نوشتن خاطراتش را به اتمام رساند و چند مقاله نظامی تألیف کرد. در هشتادمین سالگرد تولدش، بوندسور، نیروهای مسلح جدید آلمان با برگزاری مراسمی از او تقدیر به عمل آورد. فیلدمارشال اریش فون مانشتاین در نهایت روز ۱۰ ژوئن سال ۱۹۷۳ در سن ۸۵ سالگی در دهکدهای در جنوب مونشن درگذشت و با احترام نظامی به خاک سپرده شد.