احساس مالکیت
From Wikipedia, the free encyclopedia
احساس مالکیت[1][2] یا دلواپسی از دست دادن[3][4] یعنی افکار منفی، احساس ناامنی و اضطراب به خاطر پیشبینی از دست دادن چیزی با ارزش که خصوصاً در ارتباطات انسانی اتفاق میافتد. این حالت معمولاً با احساساتی چون خشم، ناتوانی، بیپناهی و تنفر همراه میشود. کارشناسان حوزه علوم اجتماعی رشد احساس مالکیت مرد بر زن، و والدین بر فرزندان را از عمده دلایل حوادث خشونتبار چند سال اخیر ارزیابی میکنند.[5]
منظور از حسادت در اینجا معادل واژه «Erotic jealousy» یا «jealousy» که به حسادت جنسی تفسیر میشود و مشخصه اصلی آن، باور به خیانت شریک زندگی است و ممکن است با باورهای غیرعادی دیگری نیز همراه باشد است نه واژه «Negative envy".[6] از نظر معنایی، حسادت جنسی (به انگلیسی: Jealousy) و رشک (به انگلیسی: envy) با هم کاملاً متفاوتاند ولی در فرهنگ عامه زبان انگلیسی این دو به صورت معادل درآمدهاند. در هیچیک از تعاریف روان شناسان به ماهیت اصلی حسادت اشاره نشدهاست. در تعریف پاینز، «حسادت جنسی» و در تعریف گورنیه و روسو، «حسرت» منظور است.[6]
شاید بتوان لغت غبطه را معادل envy (به معنی حسرت مشاهده آنچه در مالکیت دیگری است و من توانایی در اختیار گرفتن آن را ندارم) در نظر گرفت.
در مقابل، لغت رشک یا حسد را معادل jealousy بکار برد.
احساس مالکیت در نوزادان، پس از پنجماهگی دیده میشود. برخی معتقدند این احساس در همه فرهنگها یکسان است و برخی دیگر عقیده دارند که پدیدهای وابسته به فرهنگ میباشد.