ابونواس اهوازی
شاعر عرب ایرانی و از بزرگترین شاعران کلاسیک عربی / From Wikipedia, the free encyclopedia
ابونُواس اهوازی (۱۳۳–۱۹۶ هجری قمری در اهواز،[1] ۷۴۷ یا ۷۶۲–۸۱۳ یا ۸۱۵ میلادی[2]) با نام اصلی حسن بن هانئ حَکَمی (به عربی: الحسن بن هانئ الحكمي) معروف به ابونواس شاعر بلندآوازهٔ زبان عرب بود. پدرش، هانئ، از مردمان دمشق[3] و مادرش از ایرانیان اهواز بود. ابونواس از بزرگان شعر عاشقانهٔ عرب است. او در شهر اهواز به دنیا آمد.[4] از او بهعنوان یکی از بزرگترین شاعران کلاسیک عربی نام میبرند. او استاد تمامی شاخههای شعر عربی زمان خویش شده بود، اما شهرتش بیشتر به خاطر تصنیفهای بادهگساری و ستایش شراب (خَمریات) و عشقورزی به پسران نوجوان (مُذکرات) است. از ابونواس در روایتهای فولکلور نیز یاد شده و یکی از شخصیتهای کتاب هزار و یک شب نیز میباشد.
ابونواس | |
---|---|
نام اصلی | حسن بن هانئ حکمی |
زاده | ۱۴۵ هجری قمری (۷۶۲ میلادی) اهواز، ایران |
درگذشته | ۱۹۸هجری قمری (۱۲۹۱ یا ۸۱۳میلادی) بغداد، عراق |
آرامگاه | آرامگاه الشیخ معروف، بغداد |
پیشه | شاعر |
دوره | عباسیان |
زیادهروی او در خوشگذرانی و آوردن شعرهایی در وصف آن سبب شد که وی را شاعرالخمرة لقب دهند. دیوان شعرهایش امروزه در دست است و چندین بار در مصر به چاپ رسیدهاست. وی باورهای شعوبی داشت و به برمکیان نزدیک بود تا آنجا که پس از سرنگونی آنان بغداد را ناامن دید و به مصر رفت.[5][6][7]