آورو والکان
From Wikipedia, the free encyclopedia
آورو والکان (به انگلیسی: Avro Vulcan) (نام رسمی از ژوئیهٔ ۱۹۶۳: هاوکر سیدلی والکان (به انگلیسی: Hawker Siddeley Vulcan)[2][3]) یک بمبافکن استراتژیک بالدلتای جت بود که از سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۸۴ در خدمت نیروی هوایی پادشاهی بریتانیا بود. کارخانهٔ طراح این هواپیما آورو بود. از میان سه بمبافکن سری وی تولید شده، والکان از نظر فنی پیشرفتهترین و به همین دلیل نیز پرریسکترین هواپیما بود. چندین هواپیمای آزمایشی با نام آورو ۷۰۷ برای آزمایش و بهبود اصول طراحی بال دلتا تولید شد.
آورو والکان | |
---|---|
یک فروند والکان بی.۲ نیروی هوایی پادشاهی بریتانیا | |
کاربری | بمبافکن استراتژیک |
کشور سازنده | بریتانیا |
تولیدکننده | آورو هاوکر سیدلی |
نخستین پرواز | ۳۰ اوت ۱۹۵۲ |
معرفی | ۲۰ ژوئیه ۱۹۵۶ |
بازنشستگی | مارس ۱۹۸۴ |
وضعیت | بازنشسته |
کاربر اصلی | نیروی هوایی پادشاهی بریتانیا |
ساختهشده | ۱۹۵۶–۱۹۶۵ |
تعداد ساختهشده | ۱۳۶ (با احتساب پیش نمونهها) |
هزینه هر فروند | ۷۵۰٬۰۰۰ پوند (۱۹۵۶)[1] |
والکان بی.۱ برای نخستین بار در سال ۱۹۵۶ به نیروی هوایی پادشاهی بریتانیا تحویل داده شد. تحویل والکان بی.۲ در سال ۱۹۶۰ آغاز شد. بی.۲ دارای موتورهای نیرومندتر، بال بزرگتر، سیستم الکتریکی و پادکار الکترونیکی بهتر بود. تعداد بسیاری از آنها برای نصب موشک بلو استیل سازگار شدند. به عنوان یکی از بمبافکنهای سری وی والکان ستون فقرات نیروی بازدارندهٔ هستهای هوابرد بریتانیا در خلال جنگ سرد بود. گرچه والکان برای حمل جنگافزار هستهای ساخته شده بود، ولی توانایی انجام ماموریتهای بمباران غیرهستهای را نیز داشت و این توانایی را در عملیات بلک باک در خلال جنگ فالکلند میان بریتانیا و آرژانتین در سال ۱۹۸۲ به کار گرفت که طی آن فاصله ای بیش از ۶۵۰۰ کیلومتر را پیمود.
والکان فاقد جنگ افزار دفاعی بود زیرا سرعت بالا و پرواز در ارتفاع بالای آن قرار بود از هر گونه رهگیری جلوگیری کند. پادکار الکترونیکی به وسیلهٔ بی.۱ و بی.۲ از حدود سال ۱۹۶۰ به کار گرفته شد. در میانهٔ دههٔ ۱۹۷۰ نه فروند والکان برای انجام عملیات شناسایی راداری دریایی سازگار شدند که این ۹ فروند ورژن بی.۲ نام گرفتند. در اواخر سالهای خدمت ۶ فروند ولکان برای سوخترسانی هوایی به تانکر کی.۲ تبدیل شدند.
از زمان بازنشستگی والکان یک نمونه از آن، ورژن بی.۲ با سریال XH558 که "روح بریتانیای کبیر" نام گرفت برای نمایشهای هوایی فعال نگهداشته میشود و دو فروند بی.۲ دیگر با سریالهای XL426 و XM655 در وضعیت قابلتاکسی برای حرکت روی زمین و انجام نمایش در فرودگاه جنوبی لندن و پس از آن فرودگاه فرودگاه ولزبورن ماونتفورد نگهداشته میشوند.