آنتونیو بوئرو بایخو
From Wikipedia, the free encyclopedia
آنتونیو بوئرو بایخو (اسپانیایی: Antonio Buero Vallejo) (۲۹ سپتامبر ۱۹۱۶ – ۲۹ آوریل ۲۰۰۰) نمایشنامهنویس اهل اسپانیا بود. همراه فدریکو گارسیا لورکا و رامون ماریا دل بایه اینکلان از تحولآفرینانِ ادبیاتِ نمایشی اسپانیا در قرن بیستم منظور میشود. فعالیت او در عرصهٔ تئاتر که از ۱۹۴۹ و با اجرای داستان یک پلکان آغاز شد، تا اجرای آخرین اثرش مأموریت به دهکدۀ متروک، در ۱۹۹۹، پنجاه سال بیوقفه به طول انجامید و تأثیرش از نظر اجتماعی و هنری چنان بود که او را به مطرحترین نمایشنامهنویس اسپانیایی نیمهٔ دوم قرن بیستم مبدل ساخت. او نخستین نمایشنامهنویسی بود که معتبرترین جایزهٔ ادبی اسپانیاییزبان، جایزهٔ سروانتس را در ۱۹۸۶ دریافت کرد.[1] اگر چه توانمندی آثار او را در دور زدن سانسور دوران فرانکو ستودهاند، اما عدهای از نویسندگان، که عمدتاً به دلیل تندی لحن انتقادیشان نتوانستند در اسپانیای فرانکو فعالیت کنند (آلفونسو ساستره، فرناندو آرابال)، بوئرو بایخو و دیگران را متهم به «مماشات» ، «خودسانسوری» و «قلمبهمزدی» کردند. تقابل این دو دیدگاه منجر به ظهور دو دیدگاه در تئاتر دهۀ ۷۰ اسپانیا شد: پوسیبیلیسم (ممکنگرایی) و ایمپوسیبیلیسم(غیرممکنگرایی).[2]
آنتونیو بوئِرو بایِخو | |
---|---|
زادهٔ | ۲۹ سپتامبر ۱۹۱۶ |
درگذشت | ۲۹ آوریل ۲۰۰۰ (۸۳ سال) |
علت مرگ | سکته مغزی |
ملیت | اسپانیا |
پیشه | نمایشنامهنویس |
سالهای فعالیت | ۱۹۴۹–۱۹۹۹ |
کارهای برجسته | داستان یک پلکان، در تاریکی سوزان، نورگیر |
حزب سیاسی | حزب کمونیست اسپانیا |
همسر(ها) | ویکتوریا رودریگس |
افتخارات | مدال طلای هنرهای زیبا، جایزه لوپه د وگا (۱۹۴۸)، جایزه ملی تئاتر (۱۹۸۰)، جایزهٔ سروانتس (۱۹۸۶)، جایزهٔ ملی زبان و ادب اسپانیایی (۱۹۹۶) |
امضاء | |