آلن اوکتاوین هیوم
From Wikipedia, the free encyclopedia
آلن اوکتاوین هیوم (به انگلیسی: Allan Octavian Hume) (تولد ۴ ژوئن ۱۸۲۹ – مرگ ۳۱ ژوئیه ۱۹۱۲)، سیاستمداری اصلاح طلب انگلیسی، پرندهشناس، کارمند دولتی و گیاهشناس بود که در هند بریتانیایی کار میکرد. او طرفدار عقیده حکومت داری توسط خود هندیها بود و بنیانگذار کنگره ملی هندوستان بود.[1] هیوم که یک پرندهشناس برجسته بود همچنین به «پدر پرندهشناسی هندوستان» نامیده میشد و کسانی که او را متعصب میدانستند او را «پاپ پرندهشناسی هندوستان» مینامیدند.[2]
آلن اوکتاوین هیوم | |
---|---|
مؤسس کنگره ملی هند | |
دوره مسئولیت ۱۸۸۵ – ۱۸۸۷ | |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۴ ژوئن ۱۸۲۹ لندن، انگلستان |
درگذشته | ۳۱ ژوئیهٔ ۱۹۱۲ (۸۳ سال) لندن، انگلستان |
همسر(ان) | Mary Anne Grindall (ا. ۱۸۵۳) |
پیشه |
|
امضا |
به عنوان فرماندار اوتاوه او شورش هندوستانی سال ۱۸۵۷ را نتیجه اداره نادرست دانست و تلاشهای بسیاری برای بهبود زندگی مردمان عادی کرد. ناحیه اوتاوه از اولین نواحی ای بود که به حالت عادی بازگشت و طی چند سال، اصلاحات هیوم باعث شد که آن ناحیه به عنوان نمونه پیشرفت تلقی شود. هیوم در درجات خدمات دولتی هندی ترفیع گرفت اما همانند پدرش ژوزف هیوم که یک عضو رادیکالی پارلمان بود، شخصی بیباک و جسور در زیر سؤال بردن سیاستمداران انگلیسی هندوستان بود. او در سال ۱۸۷۱ به مقام وزارت اداره مالیات بر درآمد، وزارت کشاورزی رسید و تحت لرد مایو به تجارت پرداخت. انتقاد او از لرد لیتون در سال ۱۸۷۹ باعث حذف او از شغل وزارتش شد.
او مجله استری فدرز (پرهای سرگردان) را نیانگذاری نمود و مشترکان او یادداشتهایی را در مورد پرندگان از سرتاسر هندوستان ضبط کردند. او با جمعآوری و به دست آوردن نمونهها از طریق شبکه خبرنگاران خود از نمونههای پرندگان در منزلش در شیملا یک کلکسیون عظیم درست کرد.
او به مدت طولانی مشغول به جمعآوری نسخههای خطی بود و امید به ساختن یک شاهکار در زمینه پرندگان هندوستان داشت اما پس از از دست دادن آن نسخههای خطی، او پرندهشناسی را رها نمود و کلکسیون خود را به موزه تاریخ طبیعی واقع در لندن هدیه کرد و کلکسیون او بزرگترین کلکسیون فردی پوست پرنده هندوستانی بود. او به شکل مختصر جنبش عرفانی که توسط مادام بلاواتسکی بنیانگذاری شده بود را دنبال میکرد. او در سال ۱۸۹۴ برای زندگی در لندن، هندوستان را ترک کرد و به دریافت سود از کنگره ملی هندوستان ادامه داد. او همچنین از گیاهشناسی سود میبرد و در سالهای پایانی عمرش مؤسسه گیاهشناسی جنوب لندن را بنیانگذاری نمود.