Halo efektu
From Wikipedia, the free encyclopedia
Halo efektua, isuri kognitibo bat da, objetu edo gizaki bati buruz ezagutzen dugun ezaugarri postibo batetik abiatuz dena delako horri beste ezaugarri positibo ugari esleitzean datza, horretarako datu arrazional gutxi edo ziurgabetasun handia egon arren. Horn efektuaren kontrakoa dela esan daiteke (azken hau gustuko ez dugun ezaugarri bat dela eta, egoera edo pertsona bati buruzko aurreiritzi negatiboak sortzen direnean gertatzen da).
Gizarte harremanen munduan etengabe egiten dira ezezagunei buruzko epaiak, gizabanakoek gutxi ezagutzen dituzten pertsonak azkar eta nekerik gabe sailkatzeko beharra baitute. Hala ere, batzuetan aurreiritzi indartsuak edo arriskutsuak gerta daitezke, bai epaia jasaten duenarentzat, baina baita epaitzen duenarentzat ere.
Halo efektuaren izena Edward L. Thorndikek proposatu zuen. Ondorengo ikertzaileek efektu hau aztertu dute, batez ere erakargarritasun fisikoak hezkuntza, lana eta prozesu judizialetan duen eraginagatik. Izan ere, efektu hau eguneroko bizitzaren esparru askotan gertatzen da, hala nola ikasgeletan, lantokian edo prozedura judizialetan.