Raphael Eglin
From Wikipedia, the free encyclopedia
Rafaelo Eglino (1559-1622) (pseŭdonimo: Nicolaus Niger Hapelius, Raphaelus Iconius Eglinus, Philippo a Gabella) estis germana teologo kaj alkemiisto, sekvanto de Paracelsus (1493-1541), Giordano Bruno (1548-1600), Elizeo Roslino (1545-1616), Johann Jakob Grynaeus (1540-1617), Tobias Hess (1558-1614) kaj Teodoro Beza (1519-1605).
Rapidaj faktoj Persona informo, Okupo ...
Raphael Eglin (1559-1622) | |
---|---|
Prophetia Halieutica nova et admiranda, verko publikigita en 1598 | |
Persona informo | |
Aliaj nomoj | Angelus Medicus • Heliophilus a Percis • Heliophilus Philochemicus • Hermophilus Philiochemicus • Nicolaus Niger Hapelius |
Naskiĝo | 28-a de decembro1559 en Russikon, Kantono Zuriko, Svislando |
Morto | 20-a de aŭgusto 1622 en Marburgo, Germanio |
Lingvoj | latina |
Ŝtataneco | Svislando |
Alma mater | Universitato de Ĝenevo |
Okupo | |
Okupo | teologo • universitata instruisto |
Fermi
Rafaelo Elgino estas la kojnanto de la vorto "φλογιστός", kiu signifas "flogistono" aŭ "brulemaĵo", en la fino de la 16-a jarcento, por klarigi la ŝanĝojn okazantajn dum brulado, pli malfrue ellaboritaj de Georg Ernst Stahl (1659-1734). Liaj studentoj estis Osvaldo Krolo (1563-1609), Johann Thölde (1565-1614), Benedictus Figulus (1567-1619) kaj Mikaelo Sendivojo (1566-1636).