Metamorfozoj por 23 solo-arĉistoj
From Wikipedia, the free encyclopedia
Metamofozoj por 23 solo-arĉistoj (ger: Metamorphosen für 23 Solostreicher) estas komponaĵo de Richard Strauss, kiun li komencis la 13-an de marto 1945 kaj finis la 12-an de aprilo en Garmisch-Partenkirchen. La solopeco por arĉinstrumento estas lia lasta granda orkestroverko kaj estis unuafoje prezentata la 25-an de januaro 1946 en Zuriko sub direktado de omaĝito Paul Sacher.
Mallonge antaŭ la fino de la Dua Mondmilito kaj antaŭ la fono de la homaj kaj kulturaj neniigoj Strauss komprenis sian komponaĵon kiel adiaŭo de sia kreado kaj de la ruiniĝinta mondo. La konvena fundamenta animstato respeguliĝas en la profunde serioza kaj ensimemisma verko sur diversaj niveloj. En ĝiaj lastaj taktoj eksonas la unua temo el la funebromarŝo de la tria simfonio de Ludwig van Beethoven, en kies tonalo (c-minoro) ĝi enbuŝiĝas.
Per la densa lamento Strauss montriĝis lastan fojon kiel pasia esprimomuzikisto, kiu ankaŭ sukcesis pliriĉigi eĉ verkon el la maljuneco per novaj elementoj.[1]