Χανάτο Τσαγκατάι
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Χανάτο Τσαγκατάι (μογγ. Цагадайн Хаант Улс/Tsagadain Khaant Uls) ήταν μογγολικό χανάτο που περιελάμβανε τις εκτάσεις που κληρονόμησε και ηγεμόνευε ο Τσαγκατάι Χαν, δευτερότοκος γιος του Τζένγκις Χαν και οι διάδοχοί του. Εκτεινόταν από τον ποταμό Αμού Ντάρια νότια της λίμνης Αράλης, μέχρι τα όρη Αλτάι στα σύνορα της σημερινής Μογγολίας και της Κίνας. Αρχικώς αποτελούσε τμήμα της Μογγολικής Αυτοκρατορίας, αλλά αργότερα έγινε πλήρως ανεξάρτητο όταν η δυναστεία Γιουάν κατέρρευσε στα τέλη του 14ου αιώνα. Οι χάνοι του Τσαγκατάι αναγνώρισαν την επικυριαρχία των Μογγόλων Μεγάλων Χάνων μεταξύ των ετών 1206-1270 και 1304-1368.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Χανάτο Τσαγκατάι Цагадайн Хаант Улс Tsagadain Khaant Uls | |||||
| |||||
---|---|---|---|---|---|
Πρωτεύουσα | Αλμαλίκ Καρσί | ||||
Γλώσσες | Μεσαιωνικά Μογγολικά | ||||
Θρησκεία | Σαμανισμός Σουνιτικός Ισλαμισμός Βουδισμός Χριστιανισμός | ||||
Πολίτευμα | Μοναρχία ημι-εκλεκτορική (αργότερα κληρονομική) | ||||
Χαν | |||||
- | 1225–1242 | Τσαγκατάι Χαν | |||
Ιστορική εποχή | Ύστερος Μεσαίωνας | ||||
- | Ίδρυση | 1225 | |||
- | Κατάλυση | 1680 | |||
Το χανάτο με τη μία ή άλλη μορφή υπήρξε από το 1220 μέχρι τα τέλη του 17ου αιώνα, παρόλο που το δυτικό τμήμα του είχε χαθεί λόγω της εισβολής του Ταμερλάνου τη δεκαετία του 1360. Το ανατολικό τμήμα παρέμεινε υπό τους χάνους του Τσαγκατάι, οι οποίοι κατά καιρούς βρίσκονταν σε συμμαχία ή πολεμούσαν με τους Τιμουρίδες, τους διαδόχους του Ταμερλάνου. Τελικώς, στον 17ο αιώνα, οι εναπομείνασες κτήσεις των χάνων του Τσαγκατάι υποτάχθηκαν στο θεοκρατικό καθεστώς του σούφι Απάκ Χότζα και των απογόνων του, των Χοτζιτζάν, οι οποίοι κυβερνούσαν την περιοχή της Κασγκαρίας (το νότιο τμήμα της περιοχής Σιντζιάνγκ) υπό την επικυριαρχία αρχικώς των Τζουνγκάρων (φυλή Μογγόλων) και στη συνέχεια των Μαντσού (φυλή Τουνγκούζιων, Αγγλικά: Tungusic peoples).