Μεροβίγγεια τέχνη
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η μεροβίγγεια τέχνη αναφέρεται στην καλλιτεχνική -εικαστική και αρχιτεκτονική- έκφραση που άνθισε τους 5ο - 8ο μ.Χ. αιώνες, με την άνοδο της Μεροβίγγειας δυναστείας των Φράγκων. Η επικράτηση της μεροβίγγειας δυναστείας στην ιστορική περιοχή της Γαλατίας (σε σημερινή αντιστοιχία καταλαμβάνει μέρος της Γαλλίας, του Βελγίου και της Γερμανίας) επέφερε σημαντικές αλλαγές στον τομέα των τεχνών, με κύριο «πεδίο δράσης» την τέχνη της γλυπτικής, καθώς ήρθη τρόπον τινά ο περιορισμός χρήσης της σε μνήματα, ιερές τράπεζες και εν γένει εκκλησιαστικά ξυλόγλυπτα. Από την άλλη, η συνεχώς αναπτυσσόμενη τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας, η νεοσύστατη εικονογράφηση χειρογράφων σε «βαρβαρικό» ύφος (στοιχείο της ζωόμορφης απεικόνισης), η χρήση υστεροαρχαϊκών μοτίβων, καθώς και μία εν γένει ευρύτερη διαπολιτισμική μεταλαμπάδευση καλλιτεχνικών τεχνοτροπιών, συνιστά το καλλιτεχνικό ρεύμα που επικράτησε στην επιστημονική ορολογία ως μεροβίγγεια τέχνη.