Εξωτερική πολιτική
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η εξωτερική πολιτική μιας χώρας γνωστή και ως πολιτική εξωτερικών σχέσεων ή εξωτερικών υποθέσεων, αποτελείται από στρατηγικές συμφερόντων που επιλέγει το κράτος για να διαφυλάξει τα εθνικά του συμφέροντα και να επιτύχει στόχους στο περιβάλλον των διεθνών σχέσεών του. Οι προσεγγίσεις χρησιμοποιούνται στρατηγικά για να αλληλεπιδράσουν με άλλες χώρες. Η μελέτη τέτοιων στρατηγικών ονομάζεται ανάλυση εξωτερικής πολιτικής. Τον τελευταίο καιρό, λόγω του βαθύτερου βαθμού της παγκοσμιοποίησης και των διακρατικών δραστηριοτήτων, τα κράτη θα πρέπει επίσης να αλληλεπιδρούν με μη κρατικούς φορείς. Η προαναφερθείσα αλληλεπίδραση αξιολογείται και παρακολουθείται σε προσπάθειες μεγιστοποίησης των οφελών της πολυμερούς διεθνούς συνεργασίας. Δεδομένου ότι τα εθνικά συμφέροντα είναι υψίστης σημασίας, η εξωτερική πολιτική σχεδιάζεται από την κυβέρνηση μέσω διαδικασιών λήψης αποφάσεων υψηλού επιπέδου. Η επίτευξη των εθνικών συμφερόντων μπορεί να συμβεί ως αποτέλεσμα ειρηνικής συνεργασίας με άλλα έθνη ή μέσω εκμετάλλευσης. Συνήθως, η δημιουργία εξωτερικής πολιτικής είναι η δουλειά του πρωθυπουργού και του υπουργού εξωτερικών. Σ Οι εξωτερικές πολιτικές των χωρών έχουν ποικίλους ρυθμούς αλλαγής και πεδία σκοπιμότητας, τα οποία μπορούν να επηρεαστούν από παράγοντες που αλλάζουν τα αντιληπτά εθνικά συμφέροντα ή ακόμη και επηρεάζουν τη σταθερότητα της ίδιας της χώρας. Η εξωτερική πολιτική μιας χώρας μπορεί να έχει βαθιές και μακροχρόνιες επιπτώσεις σε πολλές άλλες χώρες και στην πορεία των διεθνών σχέσεων στο σύνολό της, όπως το δόγμα του Monroe που έρχεται σε αντίθεση με τις πολιτικές μερκαντιλισμού των ευρωπαϊκών χωρών του 19ου αιώνα και τους στόχους ανεξαρτησίας νεοσύστατες χώρες της Κεντρικής Αμερικής και της Νότιας Αμερικής.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |