Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ (15 Ιανουαρίου 1918 - 28 Σεπτεμβρίου 1970) ήταν ο δεύτερος πρόεδρος της Αιγύπτου, υπηρετώντας από το 1956 μέχρι το θάνατό του. Ο Νάσερ ηγήθηκε της ανατροπής της μοναρχίας το 1952 και εισήγαγε εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις το επόμενο έτος. Μετά από μία απόπειρα κατά της ζωής του το 1954 από μέλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, διέλυσε την οργάνωση, έθεσε τον πρόεδρο Μουχάμαντ Ναγκίμπ σε κατ' οίκον περιορισμό και ανέλαβε την εξουσία, γινόμενος επίσημα πρόεδρος τον Ιούνιο του 1956.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ جمال عبد الناصر | |
---|---|
Πρόεδρος της Αιγύπτου | |
Περίοδος 23 Ιουνίου 1956 – 28 Σεπτεμβρίου 1970 | |
Αντιπρόεδρος | Ζακάρια Μοχιεντίν (1961-1964, 1965-1968) Ανουάρ Σαντάτ (1964, 1969-1970) Αλί Σαμπρί (1965-1968) κ.ά. |
Πρωθυπουργός | Ο ίδιος (1954-1962) Αλί Σαμπρί (1962-1965) Ζακάρια Μοχιεντίν (1965-1966) Μουχάμαντ Σεντκί Σουλαϊμάν (1966-1967) Ο ίδιος (1967-1970) |
Προκάτοχος | Μουχάμαντ Ναγκίμπ |
Διάδοχος | Ανουάρ Σαντάτ |
Πρωθυπουργός της Αιγύπτου | |
Περίοδος 19 Ιουνίου 1967 – 28 Σεπτεμβρίου 1970 | |
Πρόεδρος | Ο ίδιος |
Προκάτοχος | Μουχάμαντ Σεντκί Σουλαϊμάν |
Διάδοχος | Μαχμούντ Φαουζί |
Περίοδος 18 Απριλίου 1954 – 29 Σεπτεμβρίου 1962 | |
Πρόεδρος | Μουχάμαντ Ναγκίμπ Ο ίδιος |
Προκάτοχος | Μουχάμαντ Ναγκίμπ |
Διάδοχος | Αλί Σαμπρί |
Περίοδος 25 Φεβρουαρίου 1954 – 8 Μαρτίου 1954 | |
Πρόεδρος | Μουχάμαντ Ναγκίμπ |
Προκάτοχος | Μουχάμαντ Ναγκίμπ |
Διάδοχος | Μουχάμαντ Ναγκίμπ |
Υπουργός Εσωτερικών | |
Περίοδος 18 Ιουνίου 1953 – 25 Φεβρουαρίου 1954 | |
Πρωθυπουργός | Μουχάμαντ Ναγκίμπ |
Διάδοχος | Ζακάρια Μοχιεντίν |
Πρόεδρος του Επαναστατικού Διοικητικού Συμβουλίου | |
Περίοδος 14 Νοεμβρίου 1954 – 23 Ιουνίου 1956 | |
Προκάτοχος | Μουχάμαντ Ναγκίμπ |
Διάδοχος | Η θέση καταργήθηκε |
Γενικός Γραμματέας του Κινήματος των Αδεσμεύτων | |
Περίοδος 5 Οκτωβρίου 1964 – 8 Σεπτεμβρίου 1970 | |
Προκάτοχος | Γιόσιπ Μπροζ Τίτο |
Διάδοχος | Κένεθ Καούντα |
Πρόεδρος του Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας | |
Περίοδος 17 Ιουλίου 1964 – 21 Οκτωβρίου 1965 | |
Προκάτοχος | Χαϊλέ Σελασιέ Α΄ |
Διάδοχος | Κβάμε Νκρούμαχ |
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 15 Ιανουαρίου 1918, Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος |
Θάνατος | 28 Σεπτεμβρίου 1970 (52 ετών) Κάιρο, Αίγυπτος |
Εθνότητα | Αιγύπτιος |
Πολιτικό κόμμα | Αραβική Σοσιαλιστική Ένωση |
Σύζυγος | Τάχια Καζέμ |
Παιδιά | 5 |
Επάγγελμα | Στρατιωτικός |
Υπογραφή | |
Στρατιωτική υπηρεσία | |
Πίστη | Αίγυπτος |
Υπηρεσία/κλάδος | Αιγυπτιακός στρατός |
Βαθμός | Συνταγματάρχης |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Η δημοτικότητα του Νάσερ στην Αίγυπτο και στον αραβικό κόσμο ανέβηκε στα ύψη μετά την κρατικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ και την πολιτική του νίκη στην επακόλουθη Κρίση του Σουέζ. Ζήτησε υπό την κυβέρνησή του να αυξηθεί η ενότητα των αραβικών κρατών, η οποία κορυφώθηκε με τον σχηματισμό της Ηνωμένης Αραβικής Δημοκρατίας με τη Συρία από το 1958 έως το 1961. Το 1962 ο Νάσερ ξεκίνησε μια σειρά από σημαντικές σοσιαλιστικές μεταρρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό της Αιγύπτου. Από το 1963 οι υποστηρικτές του Νάσερ πήραν την εξουσία σε πολλές αραβικές χώρες αλλά ο ίδιος ο Νάσερ ενεπλάκη στον Εμφύλιο Πόλεμο της Βόρειας Υεμένης και αργότερα στον πολύ μεγαλύτερο Αραβικό Ψυχρό Πόλεμο. Ξεκίνησε την δεύτερη προεδρική του θητεία τον Μάρτιο του 1965, μετά την αποχώρηση των πολιτικών του αντιπάλων από την προεκλογική εκστρατεία. Μετά την ήττα της Αιγύπτου στον Πόλεμο των Έξι Ημερών με το Ισραήλ το 1967, ο Νάσερ παραιτήθηκε αλλά επέστρεψε στην εξουσία μετά από διαδηλώσεις που απαίτησαν την επαναφορά του στο αξίωμα. Μέχρι το 1968, ο Νάσερ είχε γίνει πρωθυπουργός, είχε συμμετάσχει στον πόλεμο απόκτησης της χαμένης επικράτειας, είχε αρχίσει μια διαδικασία μη πολιτικοποίησης του στρατού και είχε εκδόσει μια σειρά από μεταρρυθμίσεις για πολιτικό φιλελευθερισμό. Με το πέρας της Συνόδου Κορυφής του Αραβικού Συνδέσμου το 1970, ο Νάσερ υπέστη καρδιακή προσβολή και πέθανε. Η κηδεία του στο Κάιρο προκάλεσε μια έκρηξη θλίψης στον αραβικό κόσμο.
Ο Νάσερ παραμένει μια ηγετική μορφή στον αραβικό κόσμο, ιδιαίτερα για τις μεταρρυθμίσεις που έκανε για την κοινωνική δικαιοσύνη και την αραβική ενότητα, την πολιτική εκσυγχρονισμού και τις αντι-ιμπεριαλιστικές προσπάθειες. Η προεδρία του συνέπεσε με την αιγυπτιακή πολιτιστική έκρηξη και ξεκίνησε μεγάλα βιομηχανικά έργα, όπως το φράγμα του Ασουάν. Οι επικριτές του Νάσερ άσκησαν μια αρνητική κριτική απέναντι στον αυταρχισμό του, στις παραβιάσεις που έκανε στα ανθρώπινα δικαιώματα και στην κυριαρχία του στο στρατό όσον αφορά τα πολιτικά θεσμικά όργανα, εγκαθιστώντας ένα σχέδιο στρατιωτικής και δικτατορικής κυριαρχίας στην Αίγυπτο.