Χρήστης:Stelios2267/πρόχειρο/Αμφίβια
From Wikipedia, the free encyclopedia
{{Άλλεςχρήσεις|Αμφίβιος (αποσαφήνιση)|Αμφίβια (αποσαφήνιση)}}
Αμφίβια Χρονικό πλαίσιο απολιθωμάτων: Ύστερο Δεβόνιο–παρόν | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Δεξιόστροφα από πάνω δεξιά: Σεϋμούρια, Δερμόφις ο μεξικανός, Νωτόφθαλμος ο πρασινωπός και Λιτόρια η φυλλόχρους | ||||||||
Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||
| ||||||||
Υφομοταξίες και Τάξεις | ||||||||
| ||||||||
Αυτή η σελίδα είναι ένα «πρόχειρο χρήστη» του Stelios2267. Ένα «πρόχειρο χρήστη» είναι υποσελίδα της προσωπικής σελίδας του χρήστη στη Βικιπαίδεια. Εξυπηρετεί ως χώρος πειραματισμών και ανάπτυξης σελίδων και δεν είναι εγκυκλοπαιδικό λήμμα. Επεξεργαστείτε ή δημιουργήστε το δικό σας πρόχειρο εδώ ή κάνετε δοκιμές στο κοινόχρηστο Πρόχειρο Βικιπαίδειας. |
Τα Αμφίβια είναι εξώθερμα, τετράποδα σπονδυλωτά που αποτελούν μία ομοταξία. Όλα τα σύγχρονα αμφίβια ανήκουν στα Λισσαμφίβια. Έχουν μεγάλη ποικιλία ενδιαιτημάτων και τα περισσότερα είδη απαντούν σε χερσαία, υπόγεια, δενδρικά ή γλυκά υδατικά οικοσυστήματα. Ο κύκλος ζωής τους είναι χαρκτηριστικός καθώς αρχίζουν την ζωή τους ως προνύμφες ζώντας στο νερό, αν και κάποια είδη έχουν αναπτύξει συμπεριφορικές προσαρμογές ώστε να παρακάμπτουν αυτό το στάδιο. Γενικά τα νεαρά άτομα υφίστανται μεταμόρφωση από την προνυμφική μορφή κατά την οποία έχουν βράγχια προς την ενήλικη μορφή οπότε αναπνέουν με πνεύμονες. Τα αμφίβια χρησιμοποιούν το δέρμα τους ως δευτερεύουσα αναπνευστική επιφάνεια και μάλιστα κάποιες μικρές χερσαίες σαλαμάνδρες και βάτραχοι δεν διαθέτουν καθόλου πνεύμονες και βασίζονται εξ ολοκλήρου στο δέρμα τους. Επιφανειακά μοιάζουν με τα ερπετά αλλά, μαζί με τα θηλαστικά και τα πτηνά, τα ερπετά είναι αμνιωτά και δεν χρειάζονται το νερό για να αναπαραχθούν. Με τις πολύπλοκες αναπαραγωγικές τους ανάγκες και το διαπερατό δέρμα τους, τα αμφίβια αποτελούν συχνά οικολογικούς δείκτες και τις τελευταίες δεκαετίες έχει παρατηρηθεί δραματική μείωση των πληθυσμών των αμφιβίων για πολλά είδη σε όλο τον κόσμο.
Τα πρώτα αμφίβια εξελίχθηκαν κατά την Δεβόνια περίοδο από τους σαρκοπτερύγιους ιχθύς που έφεραν πνεύμονες και οστέινα πτερύγια, χαρακτηριστικά αναγκαία για την προσαρμογή στη ξηρά. Διαφοροποιήθηκαν και κυριάρχησαν κατά την Λιθανθρακοφόρο και την Πέρμια περίοδο, αλλά αργότερα εκτοπίστηκαν από τα ερπετά και τα άλλα σπονδυλωτά. Προϊόντος του χρόνου, τα αμφίβια συρρικνώθηκαν και η ποικιλομορφία τους περιορίστηκε, ώστε απέμεινε μόνο η σύγχρονη υφομοταξία Λισσαμφίβια. Οι τρεις σύγχρονες τάξεις αμφιβίων είναι τα Άνουρα (οι βάτραχοι και οι φρύνοι), τα Ουροδελή/Κερκοφόρα (οι σαλαμάνδρες), και τα Γυμνοφίονα/Άποδα. Ο αριθμός των γνωστών ειδών αμφιβίων είναι κατά προσέγγιση 7.000, εκ των οποίων σχεδόν το 90% είναι βάτραχοι. Το μικρότερο αμφίβιο (και σπονδυλωτό) στον κόσμο είναι ένας βάτραχος από την Νέα Γουινέα (Paedophryne amauensis) με μήκος μόλις 7,7 χιλιοστόμετρα. Το μεγαλύτερο ζωντανό αμφίβιο είναι η 1,8 μέτρων Κινεζική γιγάντια σαλαμάνδρα (Andrias davidianus), αλλά και αυτή φαίνεται νάνος μπροστά στον εξαφανισμένο 9 μέτρων Πριονόσουχο από το μέσο Πέρμιο της Βραζιλίας. Η μελέτη των αμφιβίων ονομάζεται βατραχολογία, ενώ η μελέτη και των ερπετών και των αμφιβίων ονομάζεται ερπετολογία.