Χάρσα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Χάρσα (हर्षवर्धन, 590 - 647), γνωστός και ως Χαρσαβαρντάνα, ήταν Ινδός αυτοκράτορας που κυβέρνησε τη Βόρεια Ινδία από το 606 έως το 647. Ήταν μέλος της δυναστείας Πουσιαμπούτι, και ήταν ο γιος του Πραμπακαρβαρντάνα που νίκησε τους εισβολείς Αλτσόν Χούνα,[1] και ο μικρότερος αδερφός του Ρατζιαβαρντάνα, βασιλιάς του Θανεσάρ, της σημερινής Χαριάνα. Στην ακμή του Χάρσα, η Αυτοκρατορία του κάλυπτε μεγάλο μέρος της Βόρειας και Βορειοδυτικής Ινδίας, και εκτεινόταν ανατολικά μέχρι την Καμαρούπα, και Νότια μέχρι την Ναρμάντα, και τελικά έκανε το Καναούτζ (στην σημερινή πολιτεία Ουτάρ Πραντές) πρωτεύουσά του και κυβέρνησε μέχρι το 647.[2] Ο Χάρσα ηττήθηκε από το νότιο Ινδό Αυτοκράτορα Πουλακεσίν Β΄ της δυναστείας Τσαλούκγια όταν ο Χάρσα προσπάθησε να επεκτείνει την Αυτοκρατορία νοτιότερα στην Ινδική χερσόνησο.[3]
Χάρσα | |
---|---|
Αυτοκράτορας της Βόρειας Ινδίας | |
Περίοδος | 606 - 647 |
Γέννηση | 590 |
Θάνατος | 647 (57 ετών) |
Οίκος | Πουσιαμπούτι |
Πατέρας | Πραμπακαρβαρντάνα |
Θρησκεία | Βουδισμός |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Η ειρήνη και η ευημερία που επικρατούσε έκανε την αυτοκρατορία του κέντρο κοσμοπολιτισμού, προσελκύοντας επιστήμονες, καλλιτέχνες και θρησκευτικούς επισκέπτες από μακριά και ευρέως. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Χάρσα ασπάστηκε τη λατρεία Σούργια του Βουδισμού.[4] Ο Κινέζος ταξιδιώτης Σουανζάνγκ επισκέφθηκε το ανάκτορό του και έγραψε ένα πολύ ευνοϊκό σύγγραμμα γι'αυτόν, επαινώντας τον για την δικαιοσύνη και τη γενναιοδωρία. Η βιογραφία του Χαρσατσαρίτα ("Πράξεις του Αρσά") που γράφτηκε από τον ποιητή Μπαναμπάτα, περιγράφει τη σχέση του με τον Θανεσάρ, το αμυντικό τείχος, την τάφρο και το παλάτι με ένα διώροφο Νταβαλαγκρίχα (λευκό αρχοντικό).[5]