Φωναυτογράφος
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο φωναυτογράφος είναι η πρώτη γνωστή συσκευή άμεσης ηχογράφησης.
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Εφευρέθηκε από τον Γάλλο Εντουάρ-Λεόν Σκοτ Ντε Μαρτενβίλ (Édouard-Léon Scott de Martinville) (1817-1879) και του καταχωρήθηκε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στις 25 Μαρτίου του 1857. Ο φωναυτογράφος προοριζόταν να δημιουργεί γραφικές αναπαραστάσεις του ήχου, τα φωναυτογραφήματα, και όχι την αναπαραγωγή του.
Σκοπός ήταν η μελέτη του ήχου και ειδικότερα η μελέτη στοιχείων της ανθρώπινης φωνής, όπως ο τονισμός και η τονικότητα, μέσω της γραφικής απεικόνισης του ήχου. Αναπαραγωγή φωναυτογραφημάτων έγινε μόλις το 2008.
Η συσκευή κατασκευάστηκε σε αρκετά εργαστήρια στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής κατά τη δεκαετία του 1860 και αργότερα. Κάτοχος φωναυτογράφου ήταν και ο Τζόζεφ Χένρι, ο οποίος τον χρησιμοποίησε για ηχογραφήσεις της φωνής γνωστών προσωπικοτήτων, ωστόσο δε διασώζεται καμία από αυτές. Οι αυθεντικές ηχογραφήσεις με χρήση φωναυτογράφου είναι εξαιρετικά σπάνιες.