Τόμας, 2ος κόμης του Λάνκαστερ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Τόμας, 2ος κόμης του Λάνκαστερ (Thomas, 2nd Earl of Lancaster, 1278 - 22 Μαρτίου 1322) από τον Οίκο του Ανζού ήταν 2ος Κόμης του Λάνκαστερ και 2ος Κόμης του Λέστερ από την δεύτερη δημιουργία ήταν μεγαλύτερος γιος του Εδμόνδου Κράουτσμπακ 1ου κόμη του Λάνκαστερ και της Λευκής του Αρτουά, εγγονός του Ερρίκου Γ' της Αγγλίας και της Ελεονώρας της Προβηγκίας.[5] Ο Τόμας ήταν ο αρχηγός της εξέγερσης των βαρόνων εναντίον του πρώτου ξαδέλφου του Εδουάρδου Β' της Αγγλίας.
Τόμας, 2ος κόμης του Λάνκαστερ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1278 (περίπου) |
Θάνατος | 22 Μαρτίου 1322[1][2] Pontefract |
Αιτία θανάτου | αποκεφαλισμός |
Τόπος ταφής | Pontefract Castle |
Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Αγγλίας |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Alice de Lacy, 3rd Countess of Lincoln (από 1294)[3] |
Γονείς | Εδμόνδος Κράουτσμπακ[4] και Λευκή του Αρτουά[4] |
Αδέλφια | Ιωάννα Α΄ της Ναβάρρας Ερρίκος, 3ος κόμης του Λάνκαστερ |
Οικογένεια | Οίκος του Ανζού και Οίκος των Πλανταγενετών |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Lord High Steward |
Θυρεός | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Παντρεύτηκε την Αλίκη κόμισσα του Λίνκολν, δεν απέκτησε παιδιά αλλά έκανε δυο γιους με μια ερωμένη. Η σύζυγος του απήχθη από την βίλα της στο Ντόρσετ από τον Ριχάρδο του Αγίου Μαρτίνου έναν ευγενή οπαδό του Τζον ντε Γουάρεν, 7ου κόμη του Σάρρεϋ. Το επεισόδιο έφερε σύγκρουση ανάμεσα στους κόμητες του Λάνκαστερ και του Σάρρεϋ, ο Τόμας χώρισε την σύζυγο του και κατέλαβε δυο κάστρα του Σάρρεϋ, οι δυο κόμητες συμφιλιώθηκαν με την επέμβαση του βασιλιά Εδουάρδου Β΄. Διατήρησε παρά το διαζύγιο τις ισχυρές κομητείες του Λίνκολν και του Σόλσμπερι, ο ίδιος δήλωσε ότι είχε κάνει συμφωνία με τον πεθερό του όταν πέθανε να περάσουν οι κομητείες στο όνομα του. Μόλις ενηλικιώθηκε έγινε σερίφης του Λάνκασιρ αλλά τα επόμενα χρόνια τα πέρασε σε μάχες εναντίον των Σκωτσέζων στο πλευρό του θείου του Εδουάρδου Α΄ της Αγγλίας αφήνοντας το Λάνκασιρ στους βουλευτές του. Συμμετείχε στην μάχη του Φόλκερκ (1298), διευθύνοντας τμήμα της πτέρυγας του στρατού του Εδουάρδου Α΄.