Ο Τζόζεφ Λίστερ (Joseph Lister, 1ος βαρόνος Lister, 5 Απριλίου 1827 – 10 Φεβρουαρίου 1912) ήταν Βρετανός χειρουργός, πρωτοπόρος της αντισηψίας στις χειρουργικές επεμβάσεις.
Γρήγορες Πληροφορίες Τζόζεφ Λίστερ, Όνομα στη μητρική γλώσσα ...
Τζόζεφ Λίστερ |
---|
|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Joseph Lister (Αγγλικά) |
---|
Γέννηση | 5 Απριλίου 1827[1][2][3] Upton House, Newham[4][5][6] |
---|
Θάνατος | 10 Φεβρουαρίου 1912[1][2][3] Walmer |
---|
Υπηκοότητα | Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας |
---|
Σπουδές | Πανεπιστημιακό Κολλέγιο Λονδίνου, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, Grove House School και UCL Medical School |
---|
Σύζυγος | Agnes Syme |
---|
Γονείς | Joseph Jackson Lister και Isabella Harris |
---|
Βραβεύσεις | Εταίρος της Βασιλικής Εταιρίας (7 Ιουνίου 1860), Μετάλλιο Κόπλυ (1902), Τάγμα της Αξίας για τις Τέχνες και Επιστήμες (1885), Βασιλικό Μετάλλιο (1880), Μετάλλιο Κοτένιους (1877), μετάλλιο Άλμπερτ (1894), Croonian Medal and Lecture (1863), επίτιμος διδάκτωρ του Εθνικού Αυτόνομου Πανεπιστημίου του Μεξικού (1910), Makdougall Brisbane Prize (1872), Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Ντάνεμπρογκ (Δεκέμβριος 1902) και Βραβείο Κάμερον του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου (Μαΐου 1890) |
---|
Επιστημονική σταδιοδρομία |
---|
Αξίωμα | μέλος του Συμβουλίου Επικρατείας του Ηνωμένου Βασιλείου (1902), πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρείας (1895, 1900) και μέλος της Βουλής των Λόρδων του Ηνωμένου Βασιλείου (8 Φεβρουαρίου 1897, 10 Φεβρουαρίου 1912) |
---|
Ιδιότητα | χειρουργός, διδάσκων πανεπιστημίου και πολιτικός |
---|
Φοιτητές του | Έμιλ Τέοντορ Κόχερ |
---|
Υπογραφή |
---|
|
δεδομένα (π • σ • ε
) |
Κλείσιμο
Ο Λίστερ προήγαγε την ιδέα των αποστειρωμένων χειρουργικών εργαλείων όταν εργαζόταν στο Βασιλικό Νοσοκομείο της Γλασκώβης. Εισήγαγε επιτυχημένα το «καρβολικό οξύ» (γνωστό σήμερα ως φαινόλη) ως μέσο αποστειρώσεως αυτών των εργαλείων και στον καθαρισμό των τραυμάτων.
Παρακινούμενος από τις θεμελιώδεις ανακαλύψεις του Λουί Παστέρ στη μικροβιολογία, ο Λίστερ κατόρθωσε να μειώσει έτσι τις μετεγχειρητικές μολύνσεις, καθιστώντας τις εγχειρήσεις ασφαλέστερες για τους ασθενείς, σε βαθμό που να αποκληθεί «πατέρας της νεότερης χειρουργικής».[7]