Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (αγγ: UNCLOS) είναι διεθνής συμφωνία που θεσπίζει νομικό πλαίσιο για όλες τις θαλάσσιες δραστηριότητες. Από τον Ιούνιο του 2016, 168 χώρες είναι συμβαλλόμενα μέρη.[2][3]
Υπεγράφη και επικυρώθηκε
Υπεγράφη, δεν επικυρώθηκε
Δεν υπεγράφη | |
Υπογραφή | 10 Δεκεμβρίου 1982 |
---|---|
Τοποθεσία | Μοντέγκο Μπέι, Τζαμάικα |
Σε ισχύ | 16 Νοεμβρίου 1994 |
Υπογράφοντες | 158[1] |
Συμβαλλόμενοι | 168[1] |
Θεματοφύλακας | Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών |
Γλώσσες | αραβικά, κινεζικά, αγγλικά, ρωσικά, ισπανικά, γαλλικά |
United Nations Convention on the Law of the Sea στη Βικιθήκη |
Η Σύμβαση προέκυψε από την τρίτη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS III), η οποία πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1973 και 1982. Αντικατέστησε τέσσερις συνθήκες της Σύμβασης του 1958 για την Ανοικτή Θάλασσα. Ετέθη σε ισχύ το 1994, έναν χρόνο αφότου η Γουιάνα έγινε το 60ο έθνος που επικύρωσε τη συνθήκη.[4]
Ενώ ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών λαμβάνει έγγραφα επικύρωσης και προσχώρησης και τα Ηνωμένα Έθνη παρέχουν υποστήριξη στις συνεδριάσεις των κρατών μελών της Σύμβασης, η Γενική Γραμματεία του ΟΗΕ δεν έχει άμεσο επιχειρησιακό ρόλο στην εφαρμογή της Σύμβασης. Ένας εξειδικευμένος οργανισμός του ΟΗΕ, ο Διεθνής Οργανισμός Ναυσιπλοΐας, διαδραματίζει, ωστόσο, κάποιο ρόλο, καθώς και άλλοι φορείς, όπως η Διεθνής Επιτροπή Φαλαινοθηρίας και η Διεθνής Αρχή των Θαλάσσιων Βυθών,[5] η οποία ιδρύθηκε από την ίδια τη Σύμβαση.